رسانه، نظارت، امنیت: (تحلیل جامعه‏شناسانه عملکرد نظارتی مطبوعات در جمهوری اسلامی ایران)

در این مقاله نویسنده ضمن بیان این مفروض که رسانه‏ها با اعمال کارکرد نظارتی خود می‏توانند تاثیرات امنیتی مثبت یا منفی‏ای بر روی ثبات سیاسی کشور بگذارند، به تحلیل دو دهه از حکومت جمهوری اسلامی در ایران می‏پردازد.مولف با تفکیک سه دوره تثبیت، سازندگی و توسعه سیاسی از هم، الگوهای قبض‏محور، یکسویه و بسط محور را چونان الگوهایی تحلیلی برای رابطه بین نظارت و ثبات، معرفی می‏نماید.در مجموع جامعه ایران نوعی رابطه منطقی را در زمینه کارکرد نظارتی رسانه‏ها آزموده است که از قبض‏محوری به بسطمحوری رسیده و از این‏رو تحولات جاری قوام‏بخش و نه ضدامنیتی به حساب می‏آیند.  مولف جهت تایید فرضیه خود ضمن ارایه تعریف و فرمولی برای ثبات سیاسی، به تحلیل شرایط جاری در قالب فرمول پیشنهادی همت گمارده و در پایان راهبردهایی را جهت احتراز از بروز اختلال در امنیت ملی کشور به واسطه عملکرد مطبوعات ارایه می‏دهد.