زمان بندی حرکت قطارها در مسیرهای دوخطه با رویکرد برنامه ریزی تصادفی

زمان بندی حرکت قطارها یکی از مهم ترین مسایل برنامه ریزی در حمل ونقل ریلی است. با نگاهی به ادبیات موضوع مورد بررسی می توان دریافت که حجم زیادی از مطالعات به مدلسازی و حل این مسئله اختصاص یافته است. در این میان در طی سال های اخیر و با پیچیده تر شدن سیستم های ریلی و  لزوم استفاده از تکنیک های برنامه ریزی عدم قطعیت، پژوهشگران بیش از پیش بر روی مدل های عدم قطعیت متمرکز شده اند. در بین تکنیک های عدم قطعیت، برنامه ریزی تصادفی یکی از رویکردهای موجود در مدلسازی ریاضی  است. مبنای استفاده از برنامه ریزی تصادفی بدین منظور است که با درنظرگرفتن پارامترهای تصادفی موجود در مسایل دنیای واقعی، مدلسازی و نتایج حاصل از آن به واقعیت نزدیک تر شوند.در این پژوهش پس از مطالعه مدل های موجود در ادبیات موضوع، مدلی در حوزه زمان بندی حرکت قطارها با رویکرد برنامه ریزی تصادفی و متناسب با مسیرهای دو خطه بهبود داده شده است. مدل مذکور در نظر دارد تا با استفاده از زمان های متغیر سیر بلاک ها و از طریق تخصیص بهینه زمان های مکمل به آن ها، تاخیرات حاصل از نوسانات زمان های سیر بلاک ها را بین برنامه زمان بندی و آن چه را که در عمل انجام می گیرد  تا حد ممکن کاهش دهد. این مدل قادر است تا زمان بندی بهینه را از طریق تعیین زمان های مکمل و با توجه به دو معیار کاهش زمان های سفر و کاهش تاخیرات محاسبه کند. در پایان، مدل موردنظر بر روی یکی از خطوط شبکه ریلی موجود در راه آهن جمهوری اسلامی ایران پیاده سازی شده است و نتایج حاصل از آن با شرایط فعلی زمان بندی در راه آهن ایران مقایسه شده است.