بررسی اپیدمیولوژی لیشمانیوز جلدی در شهرستان اردستان طی سال های 97-1391

استان اصفهان، از کانون های مهم لیشمانیوز جلدی می باشد. شهرستان اردستان با 93 کانون، یکی از مناطق آلوده ی این استان است. این مطالعه، به منظور بررسی روند بیماری طی هفت سال اخیر با توجه به تغییرات زیست محیطی و اکولوژی منطقه ی اردستان انجام شد.

روش ها:

مطالعه ی حاضر، از نوع توصیفی- تحلیلی بود که آزمودنی های آن شامل 1278 مورد ثبت شده ی فرم حاد بیماری سالک طی سال های 97-1391 در مراکز بهداشتی اردستان بودند. اطلاعات بیماران از نظر سن، جنس، محل سکونت، شغل، محل کار، ماه بروز بیماری، مدت ابتلا، تعداد زخم، محل زخم ها، ملیت، نوع تشخیص و تاریخ بروز، در چک لیست های مربوط وارد شد.

یافته ها:

بیشترین فراوانی نسبی لیشمانیوز، در بین جوانان 29-20 ساله ی اردستانی با 4/38 درصد و کمترین آن در روستاهای زواره با میزان 0/5 درصد مشاهده شد. بروز لیشمانیوز جلدی در مردان نسبت به زنان، ساکنین بومی نسبت به مهاجرین و شهرنشینان نسبت به روستاییان به طور معنی داری بیشتر بود. از نظر شغلی نیز بیشترین فراوانی مربوط به گروه «خانه دار/ بی کار» بود. کودکان، نوجوانان و جوانان، بیشترین توزیع فراوانی ابتلا را به خود اختصاص دادند. میزان بروز در اردستان، 2/1 در هر هزار نفر گزارش شد.

نتیجه گیری:

میزان بروز لیشمانیوز جلدی در شهرستان اردستان طی سال های 96-1391 روند رو به کاهش داشته است که این امر، می تواند به دلایلی نظیر اقدامات کنترلی ناقل و مخزن این بیماری باشد. با این وجود، افزایش بروز بیماری در سال 1397 در این منطقه، نشان دهنده ی اهمیت این بیماری بومی از نظر بهداشت عمومی است.