ارائه مدل تلفیقی رهبری اثرگذار در پذیرش فناوری

انتقال فناوری و استفاده از آن توسط کارکنان همیشه به‏ راحتی انجام نمی‏ شود و همواره با مقاومت هایی از طرف آنان مواجه است. هدف پژوهش حاضر، ارایه مدلی برای تسهیل پذیرش فناوری توسط کارکنان از راه بکارگیری سبک ‏های رهبری است. این پژوهش به صورت مقطعی در دو بررسی برنامه ریزی می‏ شود . در بررسی نخست با نظر 10 خبره از استادان د انشگاه و کارشناسان صنعت د فاعی کشور ایران، ابتدا معیارهای پذیرش فناوری با روش بهترین بد ترین وزن دهی می ‏شوند ؛ سپس بر اساس وزن های به ‏دست‏ آمده، شاخص های سبک های رهبری با استفاده از تکنیک مولتی ‏مورا اولویت بندی می‏ شوند . در بررسی دوم، با مراجعه مجد د به همان خبرگان، شاخص هایی با اولویت بالاتر به روش مدل سازی ساختاری تفسیری سطح بند ی و روابط میان آن ها تعیین می‏ گردد . یافته های پژوهش نشان می د هد که شاخص های جهت د هی راهبرد ی رهبری، توانایی برقراری ارتباطات رهبر، و قاطعیت رهبر بیش‏ترین پیش ‏برندگی را در تسهیل پذیرش فناوری کارکنان د ارند .