بررسی مکانیسم رهایش نیترات نقره در پد هیدروژل بر پایه نانو سلولز جهت ترمیم سوختگی

یکی از کاربردهای هیدروژل ها، استفاده از آن به عنوان پانسمان (زخم و سوختگی) می باشد. زیست سازگاری و عدم سمیت سلولی برای هیدروژل های مورداستفاده در زمینه پزشکی اهمیت ویژه ای دارد. مواد سلولزی می توانند داروها را بارگذاری کرده و در شرایط دمایی و یا pH سطح بدن در اثر فرآیندهای مختلف مانند انتشار، داروها را آزاد کنند. هدف از این مطالعه بررسی مکانیسم رهایش نیترات نقره در فیلم هیدروژل زیست تخریب پذیر بر پایه نانوسلولز جهت ترمیم سوختگی بود. جهت تهیه فیلم هیدروژل، از نانوالیاف سلولزی و هیدروکسی اتیل سلولز با نسبت وزنی (3 به 1) و همچنین از سیتریک اسید به عنوان اتصال دهنده عرضی با مقادیر 10 و 20 درصد وزنی نسبت به بستر استفاده شد. سپس بارگذاری نیترات نقره به عنوان یک داروی ضدعفونی کننده به هیدروژل های تهیه شده انجام شد. نتایج رهایش دارو نشان داد که رابطه خطی بین میزان جذب و غلظت داروی مربوطه وجود دارد. در ساعات اولیه آزمایش، 70 تا 90 درصد از رهایش دارو مشاهده شد و سپس تا 24 ساعت، دارو به آرامی از هیدروژل آزاد گردید. مدل سازی رهایش دارو، انتشار فیک را به عنوان مکانیسم غالب در تحویل دارو انتخاب کرد. آزمون عدم سمیت MTT، اثربخشی بالای کاتیونیزاسیون نانوسلولز را نشان داد و موید عدم سمیت هیدروژل های بر پایه مواد زیست سازگار بود. می توان نتیجه گیری کرد که هیدروژل زیست تخریب پذیر بر پایه نانوسلولزکه حاوی نیترات نقره است، به عنوان یک محصول کاملا مناسب و کاربردی جهت ترمیم سوختگی قابل استفاده می باشد.