سنجش عدالت فضایی شاخص های کمی و کیفی مسکن در حوزه های شهری (مطالعه موردی: شهر ارومیه)

شاخص‏های مسکن شاید مهم‏ترین و کلیدی‏ترین ابزار برنامه ‏ریزی مسکن باشند. شناخت نابرابری‏ها و فقدان ‏تعادل در چارچوب محدوده‏های جغرافیایی مختلف و پی‏بردن به اختلاف‏ها و تفاوت‏های موجود و سیاست‏ گذاری در جهت کاهش نابرابری‏ها از وظایف اساسی متولیان توسعه مناطق به‏شمار می‏رود. با توجه به افزایش جمعیت شهر ارومیه و توجه کم به مقوله مسکن، هدف از این پژوهش‏ شناخت و تبیین نابرابری‏های فضایی و ارایه راهکارهای توسعه جهت دست‏یابی به تعادل و توازن بین حوزه‏ های کلان‏شهر ارومیه است. روش تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی و از لحاظ هدف کاربردی است. داده ‏های خام از Excel بعد ازتبدیل به شاخص‏های مورد نظرو با 35 شاخص به نرم ‏افزار Spss برای اجرایتحلیل عاملی وارد شد و 8  عامل از تحلیل عاملی به‏ دست آمد که4عامل به‏ عنوان عامل اصلی و4  عامل به‏ عنوان عوامل فرعی شناخته می‏شود.سپس،عامل‏های مورد نظر  به محیط GIS متصل وتجزیه و تحلیل شد.21/18درصد از حوزه‏ها جزو حوزه‏های خیلی محروم،18/18درصد محروم،53/53 درصد متوسط،18/13 درصد برخوردار،و57/9 درصد کاملا برخوردارند و مناطق 3 و 1، 2 به توجه بیشتر نیازمندند تا نابرابری‏‏ها تا حدی کاهش یابد. نتایج این پژوهش نشان داد حوزه های محروم در مناطق 3و2 حوزه ‏های برخوردار در مناطق 1و4 وجود دارند.این وضعیت حاکی از وجود فاصله طبقاتی و دوگانگی در فضای شهری و تفاوت در برخورداری از شاخص‏های مورد بررسی در سال 1395 است و یافته‏ ها نشان‏ دهنده توزیع نابرابر و نامناسب شاخص‏های مسکن در میان شهروندان شهر ارومیه است.