سرکوب معنی در رمان بازمانده ی روز کازو ایشیگرو: یک خوانش روایت شناسانه

این مقاله با اتخاذ یک روش روایت شناسانه در تلاش است تا طبق گفته‌های کازو ایشیگرو راجع به سرکوب معنی، نحوه سرکوب شدن معنی روایت توسط زبان را پیدا کند. با تمرکز بر روی روایت بازمانده روز، این تحقیق می‌کوشد که تعریفی از سرکوب کردن معنی ارایه بدهد. هر نوع انحرافی از روند متعارف شکل‌گیری معنی، تعریفی است که تحقیق در این باره ارایه می‌دهد. در طول این مقاله تلاش می‌شود به تعدادی سوال راجع به نحوه نمایان شدن سرکوب معنی پاسخ داده شود. این تحقیق، غیر قابل اطمینان بودن راوی و به کارگیری زبان مجازی را به عنوان دو مولفه در شکل‌گیری سرکوب معنی در بازمانده روز معرفی می‌کند. در طول مقاله، نظرات و مفاهیم مربوط به غیرقابل اطمینان بودن راوی و زبان مجازی به کار گرفته می‌شود تا سوالات را پاسخ دهند و بدین ترتیب چارچوب نظری شکل می‌گیرد. این تحقیق شش مولفه تاثیر گذار در غیر قابل اطمینان بودن راوی را معرفی می‌کند که به شکل‌گیری سرکوب معنی کمک می‌کنند. عوامل زبان مجازی انتخاب شده برای بحث در مقاله استعاره، مجاز، کنایه و حسن تعبیر هستند که هر کدام معنی را از روند متعارفش منحرف می‌کنند. نتایج به دست آمده توسط سرکوب معنی به وسیله راوی غیر قابل اعتماد و زبان مجازی نیز مورد بررسی قرار می‌گیرد. سرکوب معنی که به وسیله راوی غیر قابل اطمینان و زبان مجازی شکل گرفته است باعث ایجاد نسخه‌ای از رمان می‌شود که با حقایق اتفاق افتاده در رمان تفاوت دارد و خواننده را از واقعیت رمان منحرف می‌کند. خواننده در پایان رمان، با آگاهی از حضور این دو تکنیک قادر است از عهده سرکوب معنی برآید و با کنار زدن پرده‌ها حقایق روایت را دریابد.