اثرات برهم کنشی تزریق داخل هیپوکمپی سیتالوپرام با استروژن و پروژسترون بر روی حافظه اجتنابی غیرفعال و تعادل حرکتی در موش های صحرایی نر ویستار

این مطالعه، اثر تزریق درون هیپوکمپی سیتالوپرام و هورمون های استروژن و پروژسترون و تاثیر آن ها در تثبیت حافظه و یادگیری اجتنابی غیرفعال و همچنین یادگیری مهارت های حرکتی بر روی موش های صحرایی نر  ویستار مورد بررسی قرار می دهد.

روش ها:

 این مطالعه از نوع  تجربی بوده  که بر روی 25 سر موش آزمایشگاهی صحرایی نر ویستار انجام شد. حافظه اجتنابی غیرفعال توسط دستگاه شاتل باکس و تعادل حرکتی توسط دستگاه روتارود سنجیده شد. موش ها به طور تصادفی در 5  گروه، گروه 1  (سالین) گروه 2  سیتالوپرام (دوز 2  نانومول) گروه 3  سیتالوپرام (دوز 2  نانومول) + استروژن (دوز 1  نانومول) گروه 4  سیتالوپرام (دوز 2  نانومول) + پروژسترون (دوز 1  نانومول) و گروه 5  سیتالوپرام (دوز 2  نانومول) + استروژن (دوز 1 نانومول) + پروژسترون (دوز 1  نانومول) دریافت کردند و به هر هیپوکمپ راست یا چپ حجم 1/5  میکرولیتر تزریق شد.

یافته ها: 

گروهی که سیتالوپرام دریافت کردند زمان تاخیر برای ورود به ناحیه تاریک و مجموع زمان حضور حیوان در اتاقک روشن افزایش یافته، نشان می دهد که سیتالوپرام حافظه اجتنابی غیرفعال را افزایش داده است (0/001 > p). هنگامی که سیتالوپرام همراه با هورمون های استروییدی تزریق درون هیپوکمپی شدند افزایش قابل توجهی در یادگیری و حافظه موش ایجاد شد (0/01 > p). در تست تعادل حرکتی قبل از تزریق اختلاف معنی داری در بین گروه ها مشاهده نشد. پس از دریافت دارو در زمان های 1، 3 و 24 ساعت تعادل حرکتی کاهش معنی داری نسبت به گروه کنترل دیده شد (0/01 > p).

نتیجه گیری:

 تزریق داخل هیپوکمپی سیتالوپرام باعث افزایش حافظه اجتنابی در موش های دریافت کننده این دارو می شود، از طرفی سیتالوپرام هنگامی که با استروژن و پروژسترون همراه می شود باعث کاهش تعادل می شود.