بررسی غلظت فلزات سنگین در رسوبات، منطقه چابهار حدفاصل پزم تا رمین

فلزات سنگین به دلیل سمیت و پایداری یکی از مهم ترین مسایل محیط ‏زیستی محسوب می شوند. در این مطالعه برای درک میزان مخاطرات ناشی از فلزات سنگین، غلظت برخی فلزات سنگین (آلومینیم، آهن، منگنز، کروم، وانادیم، نیکل، روی، آرسنیک، مس، سرب، کبالت، و کادمیم) در رسوبات سطحی 11 ایستگاه در خلیج چابهار توسط دستگاه اسپکترومتری نشری پلاسمای جفت شونده القاییICP OES)) تعیین شدند. ایستگاه های نمونه برداری شامل ورودی خلیج، آب شیرین کن، تیس، کنارک، رمین و پزم و یک نمونه شاهد در دهانه ورودی به خلیج چابهار بود. نتایج تحقیق نشان داد که بجز مناطق عمیق پزم، غلظت آرسنیک در رسوبات منطقه مورد مطالعه بخصوص ایستگاه هایی مانند مناطق عمیق رمین و سواحل پزم و کنارک 2.5 تا 3 بار بیش از حد آستانه این عنصر بود. غلظت های کروم (بجز رمین 1 و تیس 2)، نیکل (بجز تیس 2) و کادمیم (بجز تیس 2) در کلیه ایستگاه ها به ترتیب بین 2.5-1، 5-1 و 4-1 برابر بیش از حد آستانه در استاندارد های بین المللی NOAA و ISQGs در رسوبات منطقه تجمع نموده بودند. بررسی های صورت گرفته نشان داد که منشا عمده فلزات سنگین مورد مطالعه منشا طبیعی بود بجز کروم و کادمیم که منشا انسان زاد داشتند. هر چند در برخی ایستگاه ها فعالیت های انسانی بر میزان غلظت فلزاتی مانند سرب، آرسنیک و نیکل تاثیر گذار بود.