بررسی تاثیر نانوسیلیس و الیاف پلی وینیل الکل بر بهبود مشخصات مکانیکی و ریزساختار بتن ساخته شده از سنگدانه های بازیافتی

استفاده از سنگدانه های بازیافت شده از پسماند بتن در ساخت بتن جدید، راه حلی مناسب جهت جلوگیری از آلودگی محیط زیست و مصرف منابع طبیعی در جهان میباشد. در این تحقیق به بررسی تاثیر استفاده از نانو ذرات سیلیس و الیاف پلی وینیل الکل در بهبود خصوصیات مکانیکی بتن ساخته شده از ریزدانه و درشتدانه بازیافتی پرداخته میشود. با این روش میزان مصرف سنگدانه های طبیعی به مقدار قابل ملاحظه کاهش می یابد. ریزدانه و درشتدانه با دانهبندی مشابه سنگدانه طبیعی با نسبت 0%، 50% و 100% با سنگدانه طبیعی جایگزین میشود. برای بهبود مشخصات مکانیکی بتن، ذرات نانوسیلیس و الیاف پلی وینیل الکل با نسبت های مختلف (0، 2، 4 و 6 درصد وزنی برای نانوسیلیس و 0، 5/0 و 1 درصد حجمی برای الیاف پلی وینیل الکل) به بتن اضافه گردید. پارامترهای مختلف مورد بررسی شامل مقاومت فشاری، مقاومت کششی، مقاومت خمشی و میزان جذب انرژی می باشد. همچنین ریز ساختار تعدادی از مخلوط های ساخته شده با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی بررسی گردید. نتایج تحقیق نشان داد که استفاده از نانو سیلیس و الیاف پلی وینیل الکل باعث بهبود مقاومت فشاری، کششی و خمشی بتن ساخته شده از مصالح بازیافتی می شود. همچنین در صورت استفاده از4 درصد نانوسیلیس و 5/0 درصد الیاف پلی وینیل الکل، بتن ساخته شده از 50 درصد درشت دانه و ریزدانه بازیافتی رفتاری بهتر از بتن معمولی حاوی سنگدانه طبیعی از خود نشان می دهد.