ساخت برنامه آموزشی لب خوانی و بررسی اثر آن بر بازشناسی گفتار افراد 18تا25ساله با شنوایی

لب خوانی، استخراج داده های گفتاری از فعالیت قسمت تحتانی چهره به ویژه آرواره ها، لب ها، زبان و دندان هاست که در افراد شنوا مهارتی طبیعی محسوب می شود. هدف اصلی لب خوانی، افزایش استقلال افراد دچار نقص شنوایی است. دیدن حرکات صورت گوینده به طور قابل ملاحظه ای توانایی درک واژگان گفته شده را افزایش می دهد، به خصوص در محیط هایی که نویز در آن وجود دارد. درواقع این نکته نشان دهنده نقش موثر سیگنال های دیداری است. در پژوهش حاضر به بررسی اثر آموزش بر مهارت لب خوانی افراد 18 تا 25 ساله با طراحی و ساخت یک برنامه آموزشی لب خوانی پرداختیم.

از آزمون لب خوانی سارا 1 و 2 برای ارزیابی مهارت لب خوانی و بررسی اثرآموزش لب خوانی بر بازشناسی گفتار نمونه های حاضر در مطالعه استفاده شد. مطالعه مداخله ای نیمه تجربی حاضر روی 27 نفر از دانشجویان پسر که به شیوه نمونه گیری غیرتصادفی و دردسترس انتخاب شدند، انجام شد. برای تحلیل داده ها،آزمون های آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون مک نمار مورد استفاده قرار گرفتند.

ملاحظات اخلاقی:

کسب رضایت آگاهانه و در اختیار قرار دادن نتایج، از اصول اخلاقی در این پژوهش بود. این پژوهش با کد IR.SBMU.REC.1394.144 به تصویب کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی رسیده است.

بین امتیازات آزمون لب خوانی سارا 1 در 2 موقعیت قبل از آموزش و بعد از آموزش تفاوت معناداری وجود داشت (P=0/000) و امتیازات آزمون لب خوانی سارا 2 نیز در 2 موقعیت تفاوت معناداری را نشان داد (P=0/000). همچنین بین امتیازات، هم خوان واکه، در موقعیت قبل از آموزش لب خوانی و بعد از آن نیز تفاوت معناداری وجود داشت (P<0/05). بررسی امتیازات لب خوانی شش واکه اصلی نیز نشان دهنده تفاوت معنا دار در دو موقعیت قبل و بعد از آموزش بود (P=0/000).

یافته های مطالعه حاضر نشان دادند آموزش لب خوانی اثر مثبتی بر توانایی لب خوانی در افراد دارد و امکان بهبود توانایی لب خوانی بعد از آموزش وجود دارد.