بررسی الگوهای زبان شناختی اجتماعی گویش ترکی قزوین: پژوهشی در تاثیر متغیرهای اجتماعی بر تغییرات واجی

زبان پدیده ای اجتماعی است و همزمان با شکل گیری اولین اجتماعات بشری شکل گرفته است. زبان شناسی اجتماعی که از درون گویش شناسی بیرون آمد، اساسا به پژوهش در مورد گفتار می پردازد. طی چندین دهه ای که از تاریخ این شاخه از زبان شناسی می گذرد، نشان داده است که توانایی تجزیه و تحلیل موضوعات مربوط به ارتباط بین زبان و اجتماع را دارد. ادبیات مربوط به آن، شامل سلسله ای از پژوهش ها در گوناگونی های زبانی است که با متغیرهای اجتماعی همبستگی دارند. این گوناگونی در گفتار در مقایسه با شکل نوشتاری زبان مشهودتر است و متغیرهایی مانند جنسیت، سن، تحصیلات، طبقه اجتماعی و موقعیت بر آن تاثیر می گذارند. در پژوهش حاضر، نویسندگان به بررسی تغییرات واجی در گویش ترکی قزوین، براساس تاثیرات ناشی از متغیر های اجتماعی سن و جنسیت پرداخته اند و با استفاده از روش مصاحبه و تعیین جمعیت نمونه، میزان همبستگی بین تغییرات واجی و متغیرهای اجتماعی مورد بحث را ارزیابی کرده اند. یافته های پژوهش حاضر نشان می دهد که متغیر اجتماعی سن بیشترین تاثیر و جنسیت کمترین تاثیر را تغییرات واجی در این گویش دارند.