مقایسه تغییرات طول گام، ریتم گام برداری و سرعت راه رفتن پس از اجرای سه نوع فعالیت ورزشی در زنان سالمند

هدف از تحقیق، بررسی تاثیر هشت هفته تمرین قدرتی، استقامت عضالنی و پیالتس بر برخی پارامترهای کینماتیکی راه رفتن از جمله طول گام، ریتم گام برداری و سرعت راه رفتن زنان سالمند 15-75 سال بود. روش تحقیق نیمه تجربی وطرح تحقیق پیش آزمون- پس آزمون بود. از مجموع 005 نفر جامعه آماری، تعداد 85 زن سالمند به روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. قبل از آغاز دوره تمرینی، از راه رفتن آزمودنیها با استفاده از دستگاه آنالیز حرکت، پارامترهای مورد نظر اندازه گیری گردید. سپس آزمودنیها به چهار گروه تمرین قدرتی، استقامت عضالنی، پیالتس و کنترل تقسیم شدند. گروه های تمرین به مدت هشت هفته، دو جلسه در هفته به تمرین پرداختند. کلیه محاسبات آماری توسط نرم افزار SPSS نسخه 37 و در سطح معنی داری (50/5≥α) انجام شد. یافته ها نشان دادند در گروه های تمرین قدرتی و پیالتس در پارامترهای طول گام و سرعت گام برداری تفاوت معنادار بود، اما در ریتم گام برداری تفاوت معنادار نبود.در گروه استقامت عضالنی تنها در پارامتر طول گام تفاوت معناداربود. نتایج اختالفات بین گروهی ، حاکی از اختالف معنادار نتایج در پارامترهای طول گام و سرعت گام برداری بین گروه های تمرینی و کنترل بود. بنابراین میتوان نتیجه گرفت که تغییرات مشاهده شده در پارامترهای طول گام و سرعت گام برداری، احتماال به دلیل تقویت عضالت اندام تحتانی و متعاقب آن افزایش دامنه حرکتی و تعادل است و پیشنهاد می شود از تمرینات پیالتس در کنار تمرینات قدرتی و استقامت عضالنی برای بهبود راه رفتن و کاهش خطر افتادن سالمندان استفاده شود.