بازنگری ارزیابی تاثیرات اجتماعی: تنظیم دستورالعمل برای ارزیابی تاثیرات در قرن بیست و یکم

مقاله حاضر به بازنگری ادبیات و عملکرد ارزیابی تاثیر اجتماعی (اتا) برای پاسخ به برخی از پرسش‌های همیشگی می‌پردازد که همه شاخه‌های ارزیابی تاثیرات با آن مواجه بوده‌اند. پرسش‌هایی همچون: چه قلمرویی برای گسترش ارزیابی تاثیر فراتر از پروژه‌ها می‌تواند وجود داشته باشد؟ چگونه شاخه‌های مختلف ارزیابی تاثیر با یکدیگر ارتباط پیدا می‌کنند و در هم ادغام می‌شوند؟ رابطه بین ارزیابی علمی و مشارکت عمومی چیست؟ این مطلب را به بحث می‌کشد که به حاشیه رانده شدن نسبی اتا (ارزیابی تاثیرات اجتماعی)، باعث محدود شدن اثربخشی و تاثیرگذاری همه‌جانبه ارزیابی تاثیر شده است. با این حال در این موضوع (به حاشیه رانده شدن ارزیابی تاثیر اجتماعی) نمی‌توان جهان‌بینی‌های فن‌سالار و مقاصد سیاسی حامیان پروژه، دولت‌ها و سازمان‌های علمی را کاملا مقصر دانست و سرزنش نمود. ناکامی در حل و فصل تناقضات اساسی نظری مرتبط با اهداف و روش‌های ارزیابی تاثیر، به‌ویژه نقش بحث‌برانگیز پیش‌بینی در اتا، از قدرت آن کاسته است. هرچند ممکن است این مشکلات فرجامی پیدا نکنند، اذعان به آنها و شفاف‌سازی آنها به پیشرفت ارزیابی تاثیر منجر می‌شود.