وظیفه فقهی ماموم در صورت انجام سجده سوره عزیمه توسط امام

در روایات اهل بیت(ع)، به شرکت در نماز جماعت اهل سنت توصیه شده است. از دیگر سو، مشهور فقهای شیعه قرایت آیه عزیمه را در نماز جایز نمی دانند. حال درباره وظیفه مکلف در جایی که به امام جماعتی اقتدا کرده که در نماز آیه عزیمه تلاوت نموده و سجده را نیز انجام داده است، بین فقهای امامیه دو نظریه کلی وجود دارد: طبق نظر اول، تبعیت از امام اقتضا می کند که ماموم نیز در حال نماز به سجده اقدام کند. نظر دوم این است که ماموم نباید سجده کند و تبعیت در این حال، جایز نیست. در این حالت، یا بدل سجده را انجام میدهد؛ یعنی ایما و اشاره جایگزین سجده می شود یا هم از ایما استفاده می کند و هم سجده را بعد از پایان نماز انجام می دهد یا فقط سجده را بعد از نماز به جا می آورد. این مقاله، که با مطالعه متون کهن، مستندات فقهی مسئله را به شیوه تحلیل منابع کتابخانه ای بررسی کرده، با مطرح ساختن نظریه های مربوط و دلایل آنها، نتیجه گرفته است که اگر امام در اثنای نماز بعد از قرایت آیه سجده به سجده اقدام کند، ماموم نیز باید از او تبعیت کند و سجده را انجام دهد و نماز او نیز صحیح است.