مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی گروهی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد گروهی بر علایم اختلال شخصیت مرزی مبتلایان به سوء مصرف مواد مخدر

مقدمه اختلالات شخصیت یکی از مهم ترین عوامل گرایش به سوء مصرف مواد است که برای درمان افراد معتاد بسیار مهم است. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی روان درمانی گروهی مبتنی بر طرحواره درمانی گروهی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر علایم اختلال شخصیت مرزی مبتلایان به سوء مصرف مواد مخدر انجام شد.

این پژوهش یک مطالعه نیمه آزمایشی با گروه های پیش آزمون -پس آزمون، پیگیری و کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه معتادان مقیم در دو کمپ ترک اعتیاد شهر گنبدکاووس، ایران در نیمه اول سال 1397 بود که از میان آن ها نمونه ای به حجم 30 نفر به شیوه در دسترس انتخاب شد که به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل تقسیم شدند. ابزار گردآوردی داده ها پرسشنامه بالینی چند محوری میلون 3 بود. گروه آزمایش اول، مداخله طرحواره درمانی و گروه آزمایش دوم، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را در 12 جلسه 90 دقیقه ای دریافت کردند و گروه کنترل هیچ نوع مداخله ای دریافت نکردند. آزمون پیگیری نیز پس از گذشت یک ماه از پس آزمون صورت گرفت.

داده ها نشان داد که هر دو مداخله درمانی در کاهش علایم اختلال شخصیت مرزی موثر واقع شدند در حالی که گروه کنترل تغییر معنی داری نداشت. همچنین بین اثربخشی طرحواره درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در پایان درمان و پس از پیگیری یک ماهه تفاوت معنی داری وجود داشت. طرحواره درمانی در کاهش علایم اختلال شخصیت مرزی در مقایسه با گروه های دیگر موثرتر بود.

نتایج این مطالعه می تواند الهام بخش متخصصان حوزه ترک اعتیاد در استفاده از روش های روان درمانی مذکور در درمان اختلال شخصیت مرزی افراد دارای سوء مصرف مواد و بهبود توانمندی روانشناختی آن ها در ترک موفق و پیشگیری از عود آن ها باشد.