ارزیابی ریسک سرطان زایی و غیرسرطان زایی فلزات سنگین در شبکه توزیع آب شرب شهر زابل

وجود فلزات سنگین در آب شرب تهدیدی جدی برای سلامتی مصرف کنندگان به لحاظ احتمال ابتلا به انواع بیماری های مرتبط با مصرف آب آلوده است. پژوهش حاضر با هدف تعیین ریسک سرطان زایی و غیر سرطان زایی فلزات سنگین در شبکه توزیع آب شرب شهر زابل انجام شد.

در این مطالعه توصیفی- مقطعی، تعداد 50 نمونه از نقاط مختلف شبکه آبرسانی شهر زابل در فصل زمستان 1397 برداشته شدند و طبق روش استاندارد توسط دستگاه ICP-OES مورد آنالیز قرار گرفتند. میانگین غلظت فلزات آرسنیک، کادمیوم، کروم، نیکل، سرب، منگنز، روی، مس و آهن با استانداردهای ملی 1053 ایران، آژانس حفاظت محیط زیست و سازمان جهانی بهداشت مقایسه شد. هم چنین ارزیابی ریسک بهداشتی برای دو گروه سنی کودکان و بزرگسالان با استفاده از معیارهای آژانس حفاظت محیط زیست و محاسبات مربوطه از طریق فرمول نویسی در نرم افزار اکسل انجام گرفت.

در بین فلزات، میانگین غلظت فلز آرسنیک (0407/0 میلی گرم در لیتر) و کادمیوم (0034/0 میلی گرم در لیتر) بیشتر از مقادیر مجاز استانداردهای ملی 1053 ایران و سازمان جهانی بهداشت بودند. ریسک غیرسرطان زایی کل (HI) برای کودکان 62/9 و برای بزرگسالان 12/4 و مجموع ریسک سرطان زایی 3-10×79/1 به دست آمد و بالاترین سطح ریسک را نشان داد.

نتایج وجود خطر قابل توجه بروز بیماری های غیرسرطانی و همچنین خطر بسیار بالای ابتلا به بیماری های سرطان در مواجهه ی طولانی مدت برای جمعیت محلی (به ویژه کودکان) را نشان داد. بنابراین باید در اسرع وقت اقدامات لازم جهت کاهش میزان آلودگی آب توسط سازمان های مسیول انجام پذیرد.