تعیین دوز بهینه eCG به منظور بهبود عملکرد تولیدمثلی میش های لک قشقایی در فصل تولیدمثل

این پژوهش در یک سامانه پرورش عشایری به منظور بررسی تاثیر دوزهای متفاوت eCG بر عملکرد تولیدمثلی میش ها در فصل پاییز انجام شد. در این آزمایش 75 راس میش لک قشقایی با میانگین وزنی 2/3±54 کیلوگرم از یک گله سالم انتخاب شد. به منظور هم زمان‏ سازی فحلی، اسفنج‏ های پروژسترونی در داخل واژن همه میش‏ ها وارد شدند و پس از 12 روز خارج گردیدند. یک روز قبل از اسفنج‏ برداری، میش ها ‎به طور تصادفی به پنچ گروه تقسیم شدند و هورمون eCG در دوز IU300 به گروه 1، در دوز IU400 به گروه 2، در دوز IU500 به گروه 3، در دوز IU600 به گروه 4 به صورت درون ‏ماهیچه ای تزریق شد. گروه 6 به عنوان شاهد درنظر گرفته شد. متغیرهای تولیدمثلی از قبیل شروع فحلی (بر حسب ساعت پس از برداشت اسفنج)، درصد فحلی، نرخ آبستنی، میزان دوقلوزایی، نرخ بره‏زایی و نرخ چندقلوزایی در همه گروه‏ ها مورد سنجش  قرار گرفت. نتایج نشان داد که پس از اسفنج ‏برداری، شروع فحلی در گروه 3 و 4 به طور معنی داری نسبت به گروه های شاهد، 1 و 2 زودتر بود (0/05>P). هیچ اختلاف معنی‎ داری بین شش گروه از نظر سایر فراسنجه‏ های تولیدمثلی وجود نداشت (0/05<P). با این حال، تعداد بره متولد شده و فکاندیتی و هم چنین نرخ دوقلوزایی و پرولیفیکیسی در گروه 4 و به ویژه در گروه 3 در مقایسه با سایر گروه ‏ها بالاتر بود. به طورکلی نتایج نشان داد که دوز 500 واحد بین المللی eCG دارای بیش ترین تاثیر در افزایش عملکرد تولیدمثلی در میش های لک قشقایی در فصل پاییز بود.