تبیین نقش گردشگری بر ابعاد پایداری شهری (مطالعه موردی: شهر مرزی خواف)

هجوم جمعیت به شهرهای بزرگ به منظور بهره گیری از فرصت های اقتصادی، اجتماعی و غیره؛ منجر به شکل گیری چالش های متعددی گردیده که از جمله آن می توان به ضعف اقتصادی، عدم امنیت، مهاجرت و خالی شدن سکنه مناطق مرزی اشاره کرد. توسعه پایدار از مباحث مطرح در زمینه مقابله با مشکلات گوناگون شهرها است که از 1980 به بعد بسیار مورد تاکید می باشد. در همین راستا، از رویکردهای نوین که می تواند نقش کلیدی در تحقق پایداری شهرها داشته باشد، گردشگری است. هدف پژوهش حاضر، ارزیابی وضعیت ابعاد پایداری خواف و سپس تبیین نقش عامل گردشگری بر ابعاد پایداری شهری است. روش تحقیق پژوهش توصیفی - تحلیلی است و برای شناسایی معیارهای اصلی، مبانی نظری مورد بررسی قرار گرفت. معیارهای نهایی مطابق با نظرات صاحبنظران امر استخراج گردید. جامعه آماری پژوهش شامل دو گروه ساکنان شهر خواف و خبرگان و متخصصین حوزه گردشگری و برنامه ریزی شهری است. در مرحله اول به منظور ارزیابی وضعیت ابعاد چهار گانه پایداری شهری از آزمون T تک نمونه ای در نرم افزار SPSS بهره گرفته شد و سپس برای تحلیل نقش گردشگری بر هریک از ابعاد پایداری شهری از نرم افزار LISREL استفاده گردید. یافته های تحقیق نشان دهنده آن است وضعیت شهر خواف به لحاظ ابعاد پایداری شهری مطلوب نمی باشد که در این میان پایداری اقتصادی پایین تر سطح مطلوبیت را کسب نمود. همچنین عامل گردشگری بر تمامی ابعاد پایداری شهری تاثیر مثبت و معنادار دارد که بیشترین آن بر پایداری کالبدی (91/0) و پایداری اجتماعی (41/0) است.