سنتز میکروکپسول های پلی آنیلین حساس به واکنش کاهش- اکسایش محتوی بازدارنده 8- هیدروکسی کوئینولین به منظور حفاظت پوشش ها در برابر خوردگی

در پژوهش حاضر میکروکپسول های پلی آنیلین به روش پلیمریزاسیون اکسیداسیونی آنیلین در مینی امولسیون مستقیم تهیه شدند. از 8- هیدروکسی کویینولین (8-HQ) به عنوان بازدارنده خوردگی در هسته میکروکپسول ها استفاده شد که می تواند به عنوان یک شناساگر فلورسنتی نیز عمل کند. شناسایی میکروکپسول های سنتز شده با استفاده از تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی گسیل میدانی (FE-SEM)، آزمون تفرق نور پویا (DLS)، طیف سنجی مادون قرمز با تبدیل فوریه (FTIR)، آزمون توزین حرارتی (TGA) و طیف سنجی نور مریی- فرابنفش (UV-Vis) انجام شد. بررسی کیفی رفتار مقاومت به خوردگی پوشش های حاوی میکروکپسول با استفاده از آزمون مه نمکی انجام شد. تصاویر FE-SEM برای بررسی سطح میکروکپسول ها مورد استفاده قرار گرفت. با توجه به تصاویر، شکل ظاهری میکروکپسول ها در حضور و عدم حضور 8-HQ تفاوت چندانی ندارند و میکروکپسول های سنتز شده، کروی شکل و با اندازه 5-6/0 میکرومتر هستند. نتایج آزمون DLS، نشان داد که میکروکپسول های تهیه شده تک پراکنشی هستند و توزیع اندازه ذرات باریکی را دارند. ساختار شیمیایی میکروکپسول ها با استفاده از آزمون FTIR مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آزمون TGA، شکل گیری میکروکپسول های پلی آنیلین را تایید کرد. نتایج آزمون UV-Vis نشان داد که میکروکپسول های پلی آنیلین به عوامل کاهنده و اکسنده حساس هستند و با انجام واکنش های کاهش- اکسایش رهایش می یابند. از آنجا که میکروکپسول های PANI می توانند پاسخ کاهش- اکسایشی در برابر محرک های الکتریکی یا شیمیایی نشان دهند، این ذرات انتخاب مناسبی برای کاربردهای ضد خوردگی و خودترمیم شوندگی در سامانه های فلزی هستند. نتایج آزمون مه نمکی نشان داد که پوشش اپوکسی حاوی 5 درصد وزنی میکروکپسول، مقاومت به خوردگی بهتری نسبت به پوشش اپوکسی دارد.