ارزیابی عملکرد زیست توده و شاخص های کارایی نیتروژن و فسفر خرفه (.Portulaca oleracea L) تحت تاثیر کودهای آلی، شیمیایی و زیستی

به منظور بررسی اثر کودهای آلی، زیستی و شیمیایی بر عملکرد و اجزای عملکرد دانه خرفه، آزمایشی در سال های زراعی 94-1393 و 95-1394 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه بیرجند به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش بر اساس ترکیبی از چهار منبع تامین کننده نیتروژن شامل: کود گاوی، ورمی کمپوست، کود شیمیایی (NPK) و شاهد (بدون اعمال هیچ گونه کودی) و نیز چهار نوع کود زیستی شامل: نیتروکسین (شامل ازتوباکتر و آزوسپیریلوم)، میکوریزا Glomus intraradices))، بیوسولفور (شامل تیوباسیلوس) و شاهد (بدون هیچ گونه کودی) بودند. نتایج دو ساله برهمکنش منابع کودی نیتروژن و کود زیستی نشان داد که در تیمار کود شیمیایی (NPK) مصرف نیتروکسین موجب افزایش عملکرد زیست توده (6/45 درصد)، کارایی زراعی نیتروژن زیست توده (52 درصد)، فسفر زیست توده (2 برابر)، محتوای فسفر زیست توده (8/2 برابر) و مصرف بیوسولفور موجب افزایش نیتروژن زیست توده (9/52 درصد)، محتوای نیتروژن زیست توده (2 برابر)، کارایی جذب نیتروژن (1/2 برابر) نسبت به شاهد (عدم مصرف هیچ کودی) شد. در تیمار کود گاوی مصرف نیتروکسین موجب افزایش کارایی فیزیولوژیک زیست توده (8 درصد) و در تیمار عدم مصرف کود آلی و شیمیایی استفاده از نیتروکسین موجب افزایش کارایی جذب فسفر (4/22 درصد) و استفاده از میکوریزا و بیوسولفور (به ترتیب 9/29 و 4/21 درصد) موجب افزایش کارایی فیزیولوژیک فسفر زیست توده نسبت به شاهد (عدم مصرف هیچ کودی) شد. همچنین مصرف منابع کودی نیتروژن موجب کاهش کارایی زراعی فسفر زیست توده نسبت به شاهد شد. بر اساس نتایج این آزمایش، جهت دستیابی به حداکثر عملکرد زیست توده و با در نظر گرفتن حداکثر کارایی مصرف فسفر و نیتروژن زیست توده استفاده از تیمار کود شیمیایی (NPK) و نیتروکسین در منطقه بیرجند توصیه می شود.