بررسی تاثیر آبیاری تناوبی ومقادیر مختلف کود نیتروژن برخصوصیات کیفی مرتبط با ویسکوزیته برنج گیلانه

ویسکوزیته به عنوان مهمترین شاخص در ارزیابی کیفیت پخت برنج مورد استفاده قرار می گیرد. به منظور صرفه جویی در مصرف آب و کاهش استفاده از نهاده های کشاورزی، این آزمایش با هدف تعیین بهترین دور آبیاری و کمترین مصرف کود نیتروژن و بررسی اثر متقابل آنها بر خصوصیات ویسکوزیته در رقم برنج گیلانه به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی، در سه تکرار مورد بررسی قرار گرفت. دور آبیاری در3 سطح غرقاب دایم، تناوب 7 روز و تناوب 14 روز و کود نیتروژن در سه سطح 50، 75 و100 کیلوگرم در هکتار در نظر گرفته شد. هر چه حداکثر ویسکوزیته بیشتر، ویسکوزیته حداقل و ویسکوزیته نهایی کمتر باشد، کیفیت بهتری از پخت در برنج حاصل خواهد شد. در بررسی اثرات متقابل مصرف کود نیتروژن و آبیاری، بیشترین حداکثر ویسکوزیته مربوط به تیمار کودی 75 کیلوگرم در هکتار و آبیاری با تناوب 14 روز (2707 سانتی پویز) بود. کمترین حداقل ویسکوزیته نیز در تیمار کود 75 کیلوگرم و آبیاری در شرایط غرقاب دایم (1767 سانتی پویز) بدست آمد. کمترین ویسکوزیته نهایی با مصرف کود 75 کیلوگرم در هکتار و دور آبیاری با تناوب 7 روز (3648 سانتی پویز) حاصل شد. در بررسی ویسکوزیته و تعیین کیفیت پخت، فروریختگی بالاتر و برگشت پذیری پایین تر نشان دهنده کیفیت پخت مطلوب تر می باشد. بیشترین مقدار فروریختگی (881 سانتی پویز)، کمترین برگشت پذیری (957 سانتی پویز)  و کمترین درجه حرارت خمیری شدن (54/84 درجه سانتیگراد) مربوط به تیمار کود نیتروژن 75 کیلوگرم در هکتار و آبیاری با تناوب 7 روز بدست آمد. با توجه به شرایط زیست محیطی و توصیه جهت کاهش مصرف کود و آب، در صورت عدم تاثیر بر شاخص های مرتبط با عملکرد، تیمار با دور آبیاری 7 روز و کود نیتروژن 75 کیلوگرم در هکتار  جهت حصول به بهترین کیفیت پخت برای رقم گیلانه پیشنهاد می گردد.