بررسی همگرایی زیست محیطی عوامل تولید در بین چغندرکاران استان های منتخب

چغندرقند به علت مصارف گوناگون در دنیای امروز اهمیت اقتصادی و تجاری زیادی دارد. با توجه به این که این محصول ماده اولیه کارخانجات شکر می باشد، در سال های اخیر مورد توجه ویژه ی دولت قرار گرفته است. هدف از مطالعه ی حاضر، تعیین همگرایی زیست محیطی عوامل تولید چغندرکاران کشور در طی دوره زمانی 1396-1392 بود. داده های مورد نیاز از سایت آمار وزارت جهاد کشاورزی جمع آوری شد و با نرم افزارهای GAMZ2.1 و Ewiews9 تجزیه و تحلیل شد. برای این منظور ابتدا با استفاده از مدل تحلیل پوششی، داده های پنجره ای تحت شرایط بازده متغیر نسبت به مقیاس کارایی فنی استاندارد و کارایی فنی زیست محیطی عوامل تولید ریشه ی چغندر قند محاسبه شد. سپس با آزمون دیکی فولر همگرایی زیست محیطی عوامل تولید چغندرکاران بررسی شد. یافته ها نشان داد که میانگین کارایی فنی استاندارد و کارایی فنی زیست محیطی به ترتیب 76/0 و 67/0 بودند. با توجه به نتایج حاصل از محاسبه ی میانگین کارایی فنی زیست محیطی می توان نتیجه گرفت که در این استان ها، ناکارایی زیست محیطی وجود دارد. بر اساس این نتایج و انجام هر چه بیشتر مطالعات در زمینه کارایی و انتقال این دستاوردها به مزارع استان ها از طریق آموزش و ترویج کشاورزی و سیاست حمایتی می توان کارایی فنی زیست محیطی تولید این محصول استراتژیک را افزایش داد. آزمون های همگرایی زیست محیطی نشان داد که در تمامی استان های مورد مطالعه همگرایی زیست محیطی عوامل تولید وجود دارد. این به معنای آن است که همه ی بهره برداران محصول ریشه ی چغندر قند گرایش به رشد کارایی فنی زیست محیطی عوامل تولید محصول دارند. این موضوع با توجه بحث آلودگی زیست محیطی در قرن حاضر و از طرفی حفاظت از محیط زیست برای نسل های آینده بسیار امیدوارکننده است. از جمله راهکارهای سیاستی برای افزایش کارایی فنی زیست محیطی برای استان هایی که با مشکل کارایی زیست محیطی روبه رو هستند، ترویج و گسترش تکنولوژی‎های جدید از قبیل آبیاری تحت فشار، کاهش مصرف سموم و کودهای شیمیایی می باشد.