تبیین مدل توسعه پایداری زیست محیطی روستایی: نواحی روستایی استان چهار محال و بختیاری

توسعه پایدار روستایی بر پایه رفتار بلندمدت روستاییان در تضمین پایداری و بهره وری زمین و منابع در آینده پدید می آید و به امنیت غذایی، معیشت پایدار ، حفاظت از محیط زیست توجه دارد. بنابراین در ارایه مدل توسعه روستایی سازگار با محیط زیست و طبیعت باید زمینه برای توسعه کشاورزی پایدار روستاها فراهم شود. هدف اصلی این پژوهش، بررسی و تبیین مدل توسعه پایداری زیست محیطی روستایی نواحی روستایی استان چهارمحال و بختیاری بود. پژوهش از نوع کاربردی و جامعه آماری آن شامل 130 دهیار در 130روستا مربوط به 16دهستان از 6 شهرستان استان چهار محال بختیاری بود. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران به تعداد 130 نفر تعیین و نمونه گیری به روش طبقه ای تصادفی با انتساب متناسب انجام شد. ابزار پژوهش پرسشنامه ای بوده که روایی آن بر اساس نظر جمعی از کارشناسان توسعه پایدار روستایی و 8 نفر از اعضای هیات ,علمی دانشگا های تهران و تبریز تایید گردید همچنین روایی تشخیصی با استفاده از شاخص میانگین واریانس استخراج و پایایی پرسشنامه با استفاده از محاسبه آلفای کرونباخ و نیز پایایی ترکیبی تایید گردید. برای تبیین مدل توسعه پایداری زیست محیطی از روش تحلیل عاملی تاییدی در مدل سازی معادلات ساختاری با نرم افزار لیزرل نسخه 8.80 استفاده گردید در رتبه بندی سازه های مربوط به ابعاد توسعه پایدار زیست محیطی روستایی در مدل تحلیل عاملی مرتبه دوم، "بعد مدیریت منابع طبیعی و اکوسیستم "، بعد مدیریت انرژی"، "بعد مدیریت تنوع زیستی" " بعد مدیریت تلفیقی آفات"، "بعد مدیریت آب" و " بعد مدیریت خاک" به ترتیب بیشترین نقش را در ساختار عاملی دارند و معتبرترین عامل های نوع دوم بر عامل اول " بعد مدیریت منابع طبیعی و اکوسیستم " با بار عاملی 93/0 می باشد.