گیاه مردم نگاری کمی گیاهان چوبی دارویی در منطقه هرابلوط شهرستان نورآباد ممسنی، استان فارس

گیاه مردم نگاری کمی گیاهان دارویی یکی از مهم ترین شاخه های دانش های سنتی است که به کشف و تحلیل کمی روابط انسان با گیاهان دارویی می پردازد. از آنجایی که جنگل های زاگرس مهد جوامع محلی متنوعی هستند که ارتباط دیرینه ای با جنگل دارند، در این پژوهش، ارتباط سنتی جوامع محلی سامان عرفی هرابلوط شهرستان نورآباد ممسنی استان فارس با گونه های چوبی (درختی، درختچه ای و بوته ای) جنگلی مطالعه شد. برای این منظور، روش نمونه گیری گلوله برفی، استفاده از مطلعان کلیدی و انتخاب هدفمند با ترکیبی از روش های مصاحبه، مشاهده مستقیم و مشاهده مشارکتی به کار برده شد. داده ها پس از طبقه بندی با استفاده از شاخص های کمی اهمیت نسبی (RI) و اهمیت فرهنگی (CI) تحلیل شدند. براساس نتایج، 12 گونه چوبی (هفت گونه درختی، سه گونه درختچه ای و دو گونه بوته ای) در منطقه شناسایی شد. درکل، مقادیر شاخص های فوق برای گونه های درختی بیشتر از سایر فرم های رویشی بود. بیشترین اندازه شاخص اهمیت نسبی (1) و اهمیت فرهنگی (92/5) متعلق به بلوط ایرانی (Quercus brantii Lindl.) و کمترین آنها به ترتیب با مقادیر 31/0 و 48/0 متعلق به کلپوره (Teucrium polium L.) بود. نتایج این پژوهش علاوه بر تایید غنای دانش بومی مرتبط با گیاهان دارویی چوبی در منطقه مورد مطالعه، بر سودمندی شاخص های کمی در مطالعات گیاه مردم نگاری تاکید داشت.