تبیین نقش تربیت دینی در مواجهه با بحران های هزاره جدید: آرامش به منزله شیوه تربیتی در قرآن و عهد جدید

دستیابی به آرامش یکی از خواسته های همیشگی بشر و یکی از مهم ترین اهداف مذاهب بوده است. در تضاد با این هدف ، در چند دهه اخیر بسیاری از کشمکش های بین المللی جنبه مذهبی یافته و آرامش را از بسیاری از مردم در گوشه وکنار جهان گرفته است. در این وضعیت بسیاری از دین باوران تلاش کرده اند بر وجوه مشترک ادیان تاکید و توجه خود را معطوف به درک مشترک در اموری همچون صلح و آرامش در منابع دینی نمایند.  پژوهش حاضر نیز از این باور سرچشمه می گیرد که ادیان ابراهیمی جویای رستگاری اخروی و آرامش دنیویی برای همه بشریت هستند. هدف مقاله ، تبیین نقش تربیت دینی در مواجهه با بحران های هزاره جدید با تاکید بر آرامش به منزله شیوه تربیتی در دو کتاب مذهبی مسلمانان ومسیحیان - قرآن و عهد جدید - است. روش تحقیق ، تطبیقی تاریخی و برای جمع آوری داده ها از روش اسنادی (کتابخانه ای) استفاده گردید. روش تحلیل داده ها ، تحلیل محتوای کیفی با رویکرد تلخیصی است. یافته های تحقیق نشان می دهد مهم ترین مولفه مشترک در ادیان ابراهیمی آن است که باور به خدا و حقانیت مذهبی بنحو غیر ارادی باعث کسب آرامش می شود. یافته دیگر مبین آن است که تفاسیر متفاوت از محتوی کتاب های مقدس دینی می تواند مفهوم آرامش را به ابزاری برای توجیه خشونت مبدل سازد. آخرین یافته اینکه محتوی قرآن و عهد جدید نشان می دهد هر دوکتاب آسمانی در پی آرامش انسان در هر دو جهان هستند.