زمین شیمی و سنگ شناسی گابرودیوریت های منطقه پلنگ در (شمال شرق دامغان)

توده گابرودیوریتی پلنگ در در شمال شرق دامغان و در بخش شرقی پهنه ساختاری البرز واقع است. سنگ های مورد بررسی به صورت چند توده کوچک گابرودیوریتی و دایک های دیابازی به سن ژوراسیک میانی به درون شیل و ماسه سنگ ها و سنگ های آهکی سازند شمشک نفوذ کرده اند. بررسی‎های صحرایی و سنگ نگاری شواهدی از جدایش از اولیوین گابرو تا گابرو، پگماتویید گابرودیوریت و دیوریت را در این توده نفوذی نشان می دهد. نفوذ این توده به درون کربنات های میزبان با دگرگونی مجاورتی و مرمرزایی همراه بوده است. الیوین، پیروکسن (از نوع اوژیت)، هورنبلند سبز تا قهوه ای، پلاژیوکلاز، و بیوتیت کانی های اصلی، روتیل، اسفن، آپاتیت، مگنتیت و زیرکن کانی های فرعی و کلریت، اپیدوت، اسفن ثانویه و اکسیدهای آهن کانی های ثانویه موجود در گابرودیوریت ها و فراورده های جدایش یافته آنها هستند. این سنگ ها ماهیت قلیایی تا آهکی قلیایی داشته و بر اساس نمودارهای تفکیک محیط زمین‎ساختی، در گستره بازالت‎های وابسته به محیط های کششی درون قاره‎ای (حوضه های پشت کمانی) قرار دارند. بررسی الگوهای فراوانی عناصر خاکی نادر و نمودارهای عنکبوتی بهنجار شده نسبت به کندریت و گوشته اولیه نشان‎ می دهد که آنها از عناصر خاکی نادر سبک (LREE) و عناصر سنگ دوست بزرگ یون (LILE) غنی شدگی و از عناصر خاکی نادر سنگین (HREE) و عناصر با قدرت میدانی بالا (HFSE) تهی شدگی دارند. با توجه به بررسی های زمین شیمیایی و سنگ زایی انجام شده، ماگمای سازنده سنگ‎های گابرودیوریتی پلنگ در از ذوب بخشی درجه پایین حدود 10 درصدی یک منبع گوشته ی سنگ کره ای زیرقاره ای دگرنهاده با ماهیت اولیه گارنت لرزولیتی در اعماق حدود 100 تا 110 کیلومتری در یک محیط کششی درون قاره‎ای (حوضه پشت کمانی) ناشی شده اند. شواهد زمین شیمیایی نشان دهنده آلایش ماگمای تشکیل دهنده سنگ‎های گابرودیوریتی منطقه پلنگ در با پوسته ی بالایی طی صعود ماگما و جایگیری است. این فعالیت های ماگمایی بخشی از فعالیت های ماگمایی همزمان با کشش و گسترش حوضه پشت کمانی ژوراسیک البرز بوده اند.