بررسی سطح بزاقی اینترفرون گاما در بیماران مبتلا به آفت راجعه دهانی

استوماتیت آفتی راجعه (RAS) اختلالی است که با زخم های عودکننده محدود به مخاط دهان در بیمارانی که هیچ نشانه دیگری از بیماری سیستمیک ندارند مشخص می گردد. هدف از این مطالعه ارزیابی سطح بزاقی اینترفرون گاما، در بیماران مبتلا به استوماتیت آفتی راجعه (RAS) بود.

در این مطالعه موردی-شاهدی 30 بیمار مبتلا به RAS (در دوره عود و بهبودی) و 25 فرد سالم به عنوان گروه کنترل با هم مقایسه شدند. نمونه های بزاقی جهت ارزیابی میزان اینترفرون گاما به روش الایزا بررسی شدند. داده ها توسط نرم افزار SPSS version 16 و آزمون Mann-U-Whitney و Wilcoxon مورد بررسی قرار گرفت. 0/05<P معنی دار در نظر گرفته شد.

میانگین سطح بزاقی اینترفرون گاما در بیماران مبتلا به آفت دهان، pg/ml 31/02 ± 45/01 و افراد سالم pg/ml 19/02 ± 32/04 بود (0/001<P). هم چنین میزان اینترفرون گاما در دوره عود pg/ml 31/02 ± 45/01 و در دوره بهبودی pg/ml 52/04 ±  58/03 بود (0/67=P). 

میزان اینترفرون گاما بزاق در بیماران مبتلا به  RAS  نسبت به افراد سالم بیشتر بود.