بررسی خواص تازه و سخت شده بتن خود تراکم الیافی

حدود چهار دهه از توسعه بتن خود تراکم می گذرد، اما همچنان استفاده از آن محدود می باشد. بخشی از مشکلات بتن خودتراکم شامل جدا شدگی، عدم قابلیت جاری شدن و پرکنندگی و پتانسیل ترک خوردگی بالا است. در این پژوهش خواص بتن خودتراکم حاوی عامل اصلاح لزجت مورد بررسی قرار گرفته است. در ساخت بتن، الیاف پلیمری با دوز 1/0 ،125/0، 150/0 ، 175/0 و 20/0 و الیاف فولادی قلاب دار با دوز 50/0، 1، 50/1،0/2 و 50/2 درصد وزن سیمان استفاده شده و آزمایش های بتن خودتراکم تازه و سخت شده انجام گرفته است. نتایج آزمایشات بتن تازه نشان می دهد که افزایش هر دو نوع الیاف در بتن باعث کاهش جریان اسلامپ و افزایش مدت زمان T50 می شود. در آزمایش قیف V، کاهش مدت زمان تخلیه بتن خود تراکم مسلح به الیاف پلیمری تا دوز 125/0 درصد وزن سیمان مشاهده می شود. افزودن الیاف فولادی باعث افزایش مدت زمان آزمایش قیف V می شود. افزودن هر دو نوع الیاف قابلیت عبور بتن در آزمایش جعبه L را کاهش می دهد. آزمایشات بتن سخت شده نشان می دهد که با افزایش دوز الیاف فولادی، مقاومت فشاری کاهش می یابد. مقاومت فشاری در بتن مسلح به الیاف پلیمری در سن 7 و 28 روزه تا دوز الیاف 150/0 درصد افزایش یافته است. با افزایش هر دو نوع الیاف، مقاومت کششی افزایش پیدا می کند. نتایج آزمایش ترک خوردگی نشان می دهد که طول و عرض ترک ها با افزایش الیاف کاهش می یابد. افزودن الیاف فولادی تعداد ترک ها را می افزاید.