بررسی سبک یادگیری و راهبردهای ارتباط شفاهی و رابطه آنها با هوش هیجانی در بین دانشجویان زبان انگلیسی ایرانی

هدف از این پژوهش سبک یادگیری و راهبردهای ارتباط شفاهی در میان زبان آموزان انگلیسی با ضریب هوش هیجانی بالا و پایین در ایران می باشد. همچنین، این پژوهش به بررسی رابطه بین هوش هیجانی با چهار سبک یادگیری و راهبردهای ارتباط شفاهی در گروه زبان آموزان با ضریب هوش هیجانی بالا و پایین پرداخته است. بدین منظور، از 3 پرسشنامه برای جمع آوری داده ها از 108 زبان آموز از دانشگاه های شهرکرد و اصفهان و پیام نور استفاده شد. داده ها بصورت توصیفی و استباطی با استفاده از روش آمار همبستگی تحلیل گردیدند.  نتایج تحلیل توصیفی نشان داد که زبان آموزان با هوش هیجانی بالا ترجیجا از سبک یادگیری دیداری و حرکتی بهره بیشتری می بردند؛ در حالیکه زبان آموزان با هوش هیجانی کم، سبک یادگیری حرکتی و شنیداری را ترجیح می دادند. زبان آموزان با هوش هیجانی بالا، راهبرد صحت- محور و راهبرد مذاکره برای درک معنا را بیش از بقیه راهبردها ترجیح می دادند؛ درحالیکه در میان زبان آموزان با هوش هیجانی کم، بیشترین راهبرد ترجیحا راهبرد کلمه- محور و راهبرد نگاه اجمالی بود. راهبرد رها کردن پیام و راهبرد تلاش برای انگلیسی فکر کردن، کمترین راهبردهای بکار برده شده در دو گروه بود. علاوه بر این، نتایج همبستگی حاکی از عدم وجود رابطه معنادار بین هوش هیجانی و چهار سبک یادگیری در میان زبان آموزان با هوش هیجانی بالا و پایین بود. در میان زبان آموزان با هوش هیجانی بالا رابطه معناداری بین هوش هیجانی و راهبرد های ارتباط شفاهی نیز وجود نداشت. لیکن، رابطه معناداری بین هوش هیجانی و راهبردهای شفاهی مقابله با مشکلات گفتاری در بین زبان آموزان با هوش هیجانی کم مشهود بود. یافته های تحقیق دستاوردهایی برای فراگیری زبان خارجی در بردارد.