بهره‏ وری زیست‏محیطی و رابطه آن با درآمد در گروه کشورهای اسلامی (D8)

رشد اقتصادی هدف اصلی بسیاری از سیاست‏های اقتصادی دولت‌هاست. بااین‌حال، رشد اقتصادی سریع معمولا باعث ایجاد زیآن های جدی به محیط‌زیست (به دلیل استفاده فزاینده از منابع طبیعی) می‌شود. از این رو، یک تضاد بالقوه بین سیاست‏های  رشد اقتصادی و وضعیت محیط‌زیست وجود دارد، بنابراین به تدریج موضوع تعارض میان رشد اقتصادی و کیفیت محیط‌زیست به یکی از موضوعات مورد بحث در حوزه اقتصاد محیط‌زیست تبدیل شد.

در این پژوهش، با استفاده از روش تحلیل پوششی داده‏ها (DEA) کارایی محیط‏زیست برای کشورهای اسلامی در حال توسعه (D8) طی دوره 2014-1980 محاسبه شد. آنگاه، با استفاده از روش داده‌های تابلویی به بررسی ارتباط بین کارایی محیط زیست و درآمد سرانه پرداخته شد. اطلاعات مربوط به این کشورها از سایت‌های مختلف اقتصادی مانند (Data world bank, Economy watch and...) جمع‌آوری گردید.

نتایج نشان می‏دهد میانگین کارایی محیط‌زیست کشورهای D8 با نرخ 02/1 افزایش یافته است. این افزایش کارایی ناشی از افزایش کارایی تکنولوژی با نرخ 021/1 و نرخ 998/0 در کارایی فنی می‏باشد. کارایی فنی هم به خاطر افزایش در کارایی مدیریت (1) و کارایی مقیاس (998/0) است.
 

رشد کارایی محیط زیست در ایران 016/1 است که بعد از مالزی(053/1)، اندونزی(042/1)، نیجریه(036/1) و ترکیه(025/1) در درجه پنجم قرار دارد. براساس نتایج بدست آمده رابطه مستقیمی بین درآمد سرانه و آلودگی زیست‏محیطی وجود دارد در نتیجه قانون کوزنتس در این کشورها برقرار نیست.