رابطه بهزیستی روان شناختی و دینداری در سالمندان شهر تهران

امروزه یک از چالش های مهم پایش و ارتقا بهزیستی روان شناختی و شادکامی، در بین سالمندان است. به همین دلیل هدف این پژوهش بررسی مولفه های بهزیستی روان شناختی و دینداری در سالمندان شهر تهران است.

روش : 

روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه سالمندان ساکن در شهر تهران بود. نمونه پژوهش حاضر به حجم 112 نفر (میانگین سنی 2/67 با انحراف استاندارد 3/11 سال) و با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس از بین سالمندان شهر تهران صورت گرفت. برای جمع آوری اطلاعات از مقیاس دینداری اقشار جامعه ایران و مقیاس بهزیستی روان شناختی استفاده شد. داده های تحقیق با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 24 و با استفاده از رگرسیون چندمتغیری گام به گام تجزیه و تحلیل گردید.

یافته ها:

 نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که بین مولفه خودپیروی (66/6 ±10/27) و رضایت از زندگی (92/9 ± 38/44) بهزیستی روان شناختی و دینداری (57/30 ± 06/176) در سالمندان رابطه مستقیم وجود دارد. به طوری که نمره خودپیروی و رضایت از زندگی 28 درصد از تغییرات دینداری را تبین نمودند (01/0P < و 52/0r =). این در حالی است که مولفه خودپیروی 15 درصد از تغییرات باور دینی (005/0 < ، 39/0r =P) و به همراه رضایت از زندگی 31 درصد از تغییرات التزام دینی (01/0 < ، 56/0r =P) و همچنین با روابط مثبت و 28 درصد از تغییرات عواطف دینی (02/0P < ، 52/0r =) را تبین می نمایند.

نتیجه گیری:

 براساس یافته های این مطالعه نمره بالاتر در مولفه های دینداری از جمله باورها، عواطف و رفتارهای دینی با ارتقا شاخص های بهزیستی در سالمندان همراه است.