ارتباط خودکارآمدی ورزشی با اضطراب رقابتی دانشجویان ورزشکار: نقش واسطه ای راهبردهای مقابله ای

هدف از پژوهش حاضر تبیین روابط ساختاری بین خودکارآمدی ورزشی با اضطراب رقابتی ورزشکاران با توجه به نقش واسطه ای راهبردهای مقابله ای تکلیف مدار و هیجان مدار بود. پرسش نامه های خودکارآمدی ورزشی، راهبردهای مقابله ای و اضطراب رقابتی بین 200 ورزشکار داوطلب رشته های مختلف انفرادی و تیمی توزیع گردید. جهت تعیین روابط میان متغیرها از روش مدل سازی مسیری-ساختاری و نرم افزار پی ال اس2 استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد علاوه بر ارتباط معنا دار بین خودکارآمدی ورزشی با اضطراب رقابتی در مسیر مستقیم، خودکارآمدی ورزشی به طور غیر مستقیم و به واسطه تاثیر گذاری بر راهبردهای مقابله ای انتخاب شده از طرف ورزشکار موجب تعدیل اضطراب رقابتی ورزشکاران می شود. بررسی دقیق تر مدل حاکی از آن است که مسیر غیر مستقیم خودکارآمدی ورزشی به راهبردهای تکلیف مدار به اضطراب رقابتی با ضرایب مسیر بالاتر و شاخص تی بزرگتر، مسیر قوی تر برای تبیین نقش واسطه ای راهبردهای مقابله ای در ارتباط بین خودکارآمدی ورزشی و اضطراب رقابتی است.