بررسی اثر سطوح مختلف آبیاری و هیدروپرایمینگ بذر بر عملکرد و اجزای عملکرد فلفل دلمه ای

به منظور بررسی اثر توامان هیدروپرایمینگ بذر و خشکی بر عملکرد و اجزای عملکرد گیاه فلفل دلمه (رقم Padra) پژوهشی گلدانی در گلخانه پژوهشی دانشگاه فردوسی مشهد اجرا شد. این پژوهش به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار و شامل دو فاکتور هیدروپرایمینگ با دو سطح (بدون پرایمینگ و هیدروپرایمینگ) و مقدار آب آبیاری با سه سطح (100، 75 و 50 درصد نیاز آبی) بوده که در یک خاک با بافت رسی سیلتی اعمال شد. نتایج نشان داد که اثر هیدروپرایمینگ بذر بر صفات وزن تازه اندام هوایی و رسانایی الکتریکی (EC) آب میوه در سطح یک درصد معنی دار شد. اثر کم آبیاری بر وزن تازه و خشک میوه، تعداد میوه، ارتفاع بوته، قطر ساقه و ضخامت گوشت در سطح احتمال یک درصد و بر صفات وزن تازه و خشک اندام هوایی در سطح احتمال 5 درصد معنی دار شد. اثر برهم کنش تیمارها بر EC آب میوه در سطح احتمال یک درصد و بر تعداد میوه، وزن خشک اندام هوایی، ارتفاع بوته و pH آب میوه در سطح 5 درصد معنی دار شد. بیش ترین تعداد میوه در تیمار 100 درصد نیاز آبی و هیدروپرایمینگ بذر (4/34 عدد در بوته) و کم ترین تعداد آن در تیمار 50 درصد نیاز آبی و هیدروپرایمینگ بذر (2 عدد در بوته) مشاهده شد. بیش ترین و کم ترین میزان وزن تازه میوه (با 191/4 و 82/1 گرم در بوته) به ترتیب در تیمارهای 100 و 50 درصد نیاز آبی مشاهده شد. نتایج نشان داد که تعداد میوه برداشت شده در اثر اعمال تیمارهای 75 و 50 درصد نیاز آبی گیاه به ترتیب منجر به تغییر 11/3 و 11/0- درصدی (بدون پرایمینگ بذر) و 16/5- و 50- درصدی (هیدروپرایمینگ بذر) نسبت به تیمار 100 درصد نیاز آبی شد. به هر حال، تیمار بهینه برای کشت در شرایط گلخانه ای، آبیاری به میزان 100 درصد نیاز آبی و هیدروپرایمینگ بذر است. اعمال تیمارهای پرایمینگ بذر و سطوح مختلف آبی روی این گیاه در شرایط مزرعه ای منطقه مشهد برای پژوهش های آینده پیشنهاد می شود.