اثر موقعیت فلس و نوع بستر کشت بر تولید سوخک به روش فلس برداری در دورگ سوسن رقم سرانو

موقعیت فلس در روش فلس برداری و نوع بستر کشت می تواند بر تولید سوخک در گیاه سوسن اثر بگذارد. به این منظور، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با دو فاکتور موقعیت فلس در دو سطح (فلس بیرونی و درونی) و نوع بستر کشت در پنج سطح به اجرا در آمد. بستر پایه یا شاهد دارای 50 درصد پیت + 50 درصد پرلیت بود و در چهار بستر دیگر، 50 درصد پرلیت ثابت نگه داشته شد، ولی بخش پیت ماس بستر پایه با 15 یا 30 درصد کمپوست یا ورمی کمپوست کود گاوی جایگزین شد و آزمایش با چهار تکرار به اجرا درآمد. با توجه به نتایج به دست آمده بیش ترین تعداد سوخک (3)، قطر سوخک (12/79 میلی متر) و وزن خشک سوخک (0/25 گرم)، در تیمار ترکیبی ورمی کمپوست 15 درصد و فلس های بیرونی به دست آمد. بیش ترین تعداد ریشه (5/61) در بستر پیت + پرلیت و بیش ترین تعداد برگ (15/25) و وزن تازه سوخک (1/18) در تیمار ورمی کمپوست 15 درصد مشاهده شد. طول ریشه (8/55 سانتی متر) در تیمار کمپوست 15 درصد کم ترین مقدار بود. بیش ترین تعداد ریشه (4/96) و طول ریشه (10/66 سانتی متر) و وزن تازه سوخک (1/19 گرم) در فلس های بیرونی به دست آمد. مقدار کلروفیل کل گیاهان تولیدشده در تیمار فلس های بیرونی در ترکیب با بسترهای شاهد، ورمی کمپوست 15 و 30 درصد و کمپوست 15 درصد، تفاوت معنی داری نشان ندادند. بیش ترین قطر ریشه (1/56 میلی متر)، طول برگ (14/5 سانتی متر) و غلظت نیتروژن (2/48 درصد) در تیمار فلس های بیرونی و بستر پیت + پرلیت به دست آمد. بیش ترین غلظت پتاسیم (4/91 درصد) در تیمار ترکیبی ورمی کمپوست 15 درصد و فلس های بیرونی حاصل شد. کم ترین غلظت فسفر در تیمار ترکیبی کمپوست30 درصد و فلس های درونی دیده شد. با توجه به نتایج به دست آمده، می توان چنین نتیجه گیری کرد که فلس های بیرونی و سطوح پایین ورمی کمپوست برای تولید سوخک سوسن بهینه هستند.