بررسی شاخص های اکسیداتیو در سه رقم انگور (Vitis vinifera L.) در شرایط تنش خشکی

به منظور بررسی واکنش های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی برخی رقم های انگور تحت تنش خشکی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه رقم انگور غیرپیوندی بی دانه سفید، چفته و یاقوتی و چهار تیمار خشکی در حد 3/0- (شاهد)، 6/0- (ملایم)، 1- (متوسط) و 5/1- (شدید) مگاپاسکال پتانسیل آب خاک، در سه تکرار در سال 1392 به اجرا درآمد. در این آزمایش گیاهان دوساله انگور در گلدان های 20 لیتری (قطر گلدان 28 سانتی متر و ارتفاع گلدان 60 سانتی متر) محتوای خاک لومی- شنی در فضای آزاد (مزرعه) کاشته شدند. نتایج این پژوهش نشان داد که در رقم بی دانه با افزایش سطوح تنش خشکی، محتوای نسبی آب برگ (RWC)، میزان سبزینه (کلروفیل) a و b کاهش یافت ولی میزان نشت یونی، تجمع مالون دی آلدیید(MDA)، فعالیت آنزیم لیپوکسیژناز (LOX) که مسیول پراکسیداسیون اسیدهای چرب غشا است به همراه میزان پراکسید هیدروژن (H2O2) افزایش یافتند. همچنین در فعالیت آنزیم های پاداکسندگی (آنتی اکسیدانی) شامل کاتالاز (CAT)، آسکوربات پراکسیداز (APX)، گایکول پرکسیداز و ظرفیت پاداکسندگی کل (DPPH) تغییر معنی داری مشاهده نشد که نشان دهنده این واقعیت است که رقم بی دانه سفید تحت تنش خشکی کمترین میزان انسجام غشایی را دارد. رقم چفته نیز بالاترین میزان RWC و میزان سبزینه a و b در مقایسه با رقم های بی دانه سفید و یاقوتی را داشت. برخلاف رقم بی دانه سفید، رقم های چفته و یاقوتی در سطوح تنش خشکی توانایی بالاتری در حفظ انسجام غشایی داشتند و میزان بالاتری از فعالیت آنزیم های پاداکسنده CAT، APX،GPX ، به همراه تجمع پایین H2O2 را داشتند. با توجه به یافته های این پژوهش می توان گفت که رقم چفته و در مراحل بعد رقم یاقوتی پتانسیل بالاتری برای رویارویی با شرایط کم آبی در مقایسه با رقم بی دانه سفید دارند.