پیش بینی اهمال کاری تحصیلی بر پایه پنج عامل بزرگ شخصیت و خود ناتوان سازی

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی اهمال کاری تحصیلی بر اساس پنج عامل بزرگ شخصیت و خودناتوان سازی و مولفه های آن ها بود. روش پژوهش نیز از نوع هم بستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمام دانشجویان دختر دانشگاه قم در همه رشته ها در سال تحصیلی 1397- 1398 بودند که تعداد 351 نمونه به روش نمونه گیری طبقه ای متناسب با حجم دانشکده و بر اساس جدول مورگان انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسش نامه های اهمال کاری تحصیلی، ویژگی های شخصیت نیو، و خودناتوان سازی استفاده شد. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار اس.پی.اس.اس. در دو سطح توصیفی (میانگین، انحراف معیار و واریانس) و استنباطی (ضریب هم بستگی و تحلیل رگرسیون) تحلیل شدند. یافته های پژوهش نشان داد اهمال کاری تحصیلی با خودناتوان سازی و روان رنجورخویی و برون گرایی، رابطه مستقیم و معنادار دارد. همچنین اهمال کاری تحصیلی با وظیفه شناسی رابطه معکوس و معنادار دارد. به علاوه اهمال کاری تحصیلی با توافق پذیری و تجربه پذیری رابطه معکوس و غیر معنادار دارد. همچنین یافته ها حاکی از آن بود که خلق منفی، تلاش، عذرتراشی، روان رنجورخویی، برون گرایی و وظیفه شناسی می توانند اهمال کاری تحصیلی را پیش بینی کنند. درمجموع، می توان نتیجه گرفت که خودناتوان سازی و ویژگی های شخصیتی می توانند اهمال کاری تحصیلی را پیش بینی کنند.