تاثیر تزریق hCG در روزهای مختلف پس از جفت گیری بر عملکرد تولیدمثلی و غلظت پروژسترون سرم میش های ترکی قشقایی

در این مطالعه تاثیر زمان های مختلف تزریق hCG بر عملکرد تولیدمثلی و غلظت پروژسترون سرم میش های ترکی قشقایی سوپراووله شده با eCG در فصل پاییز بررسی شد.  با استفاده از اسفنج های پروژسترون دار برای یک دوره ی 12 روزه، چرخه ی فحلی میش ها (60=n، 2 تا 3 ساله و میانگین وزنی 9/1±52 کیلوگرم) همزمان شد و یک روز قبل از برداشت اسفنج ها، 600 واحد بین المللی eCG به آن ها تزریق گردید.  سپس میش ها بر اساس عدم دریافت hCG (شاهد) یا دریافت آن در روزهای یک، هفت و 12 بعد از فحلی، به چهار گروه تقسیم شدند.  نتایج نشان داد که بین گروه های مختلف از لحاظ تعداد میش زایمان کرده و نرخ بره زایی تفاوت معنی داری وجود نداشت، ولی بیش ترین میزان این فراسنجه ها در گروه دریافت کننده ی hCG در روز هفت مشاهده شد.  اختلاف میزان فکاندیتی بین گروه های مختلف تیماری تمایل به معنی داری داشت و این فراسنجه در گروه دریافت کننده ی hCG در روز هفت پس از جفت گیری نسبت به سایر گروه ها بالاتر بود.  نتایج نشان داد که غلظت پروژسترون سرم در میش های آبستن، زایمان کرده، تک قلوزا و چندقلوزا در گروه های آزمایشی دریافت کننده ی hCG به طور معنی داری بیش تر از میش های شاهد بود، ولی بین گروه های مختلف دریافت کننده ی hCG، اختلاف معنی داری وجود نداشت.  به طور کلی نتایج این مطالعه نشان داد که تزریق hCG طی روزهای مختلف بعد از جفت گیری موجب افزایش غلظت پروژسترون سرمی نسبت به گروه شاهد گردید و میزان فکاندیتی (نرخ بره زایی) در گروه دریافت کننده ی hCG در روز هفت پس از جفت گیری در مقایسه با سایر گروه ها بالاتر بود.