شناسایی عوامل بازدارنده همکاری های علمی بین المللی در نظام آموزش عالی کشور و ارائه راهکار: مطالعه ای کیفی

باتوجه به جهانی شدن و تغییرات محیطی که در حال اتفاق افتادن است، کم تر سازمان یا نهادی را می توان یافت که بدون ارتباط با دنیای پیرامون خود دوام بیاورد، نظام آموزش عالی نیز از این امر مستثنی نیست و امروزه توسعه فعالیت های علمی بین المللی به یکی از دغدغه های اصلی دانشگاه های برتر جهان در راستای افزایش اعتبار، کیفیت، درآمدزایی و برندسازی تبدیل شده است. پژوهش حاضر نیز با هدف شناسایی عوامل بازدارنده همکاری های علمی بین المللی در نظام آموزش عالی کشور انجام شده است.

پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و با رویکرد کیفی انجام شده است. گروه هدف پژوهش حاضر مدیران بخش بین الملل دانشگاه های دولتی کشور و صاحب نظران این حوزه بود. مشارکت کنندگان در پژوهش 10 نفر از مدیران بخش بین الملل دانشگاه های دولتی و 4 نفر از صاحب نظران این حوزه که با استفاده از مصاحبه نیمه ساختار یافته داده های پژوهش از آن ها جمع آوری گردید و جهت تحلیل داده ها از روش تحلیل مضمون استفاده شد.

مجموع کدهای آزاد استخراج شده از محتوای مصاحبه ها 126 مورد بود که پس از ادغام کدهای مشابه با یکدیگر درنهایت 83 کد استخراج و در 10 مفهوم مشابه طبقه بندی و درنهایت در 5 تم اصلی دسته بندی شدند. موانع ساختاری، فرهنگی، سیاسی، زبانی، مالی و تجهیزات و زیرساخت های فیزیکی به عنوان مهم ترین موانع همکاری های علمی بین المللی از دیدگاه مدیران بخش بین الملل دانشگاه های دولتی و صاحب نظران این حوزه شناسایی شد.

یکی از دلایلی که همکاری های علمی بین المللی در آموزش عالی کشور به صورت مطلوب انجام نشده، عدم توجه کافی سیاست گذاران و تصمیم گیران آموزش عالی کشور به عوامل بازدارنده در این زمینه بوده است. بنابراین یافته های این پژوهش می تواند در سیاست گذاری های آموزش عالی در راستای گسترش همکاری های علمی بین المللی در آموزش عالی مورد استفاده قرار گیرد.