کاربرد روش های رگرسیون وزن دارجغرافیایی (GWR) و حداقل مربعات معمولی (OLS) در برآورد مقادیر بارش حاصل از فعالیت سامانه بارشی مدیترانه ای

روابط بین بارش و ارتفاع می تواند پیامدهای معنی داری برای مطالعات بارش، هیدرولوژی و مدیریت محیطی داشته باشد. طراحی یک مدل بارشی برای نواحی فاقد ایستگاه های کافی بویژه کوهستان ها می تواند یک نقش معنی دار در برنامه ریزی محیطی ایفاء نماید. هدف از این مقاله بررسی تغییرات مکانی بارش سامانه مدیترانه ای بر اساس متغیر ارتفاع در غرب ایران با استفاده از روش های (GWR) و (OLS) می باشد.در این مطالعه ابتدا مناسب ترین الگوی بارشی دو روزه مدیترانه ای برای مطالعه انتخاب گردید. در ادامه روابط فضایی بین بارش و ارتفاع با تکنیک های (GWR) و (OLS) مدلسازی شد. مقایسه این دو روش نشان داد که مقدار ضریب اعتبار سنجی آکاییک (AIC) مدل GWR کمتر از مدل OLS می باشد که نشانه خطای کمتر و برازش بهتر مدل GWR می باشد. نتایج حاصل از مدلسازی فضایی به شکل نمودار پراکنش نگار و نقشه های پهنه بندی نشان داد که روش GWR با یک برازش مناسب روابط فضایی بارش با ارتفاع را بخوبی مدلسازی نموده است. در مجموع مدل GWRافزایش مقادیر بارش با ارتفاع به سمت نواحی داخلی و شرقی منطقه یعنی در امتداد رشته کوه های مرتفع زاگرس و دامنه های داخلی آن را برآورد نمود.