مطالعه اثر مدیریت آبیاری و محلول پاشی محرک های رشد بر عملکرد کمی و برخی ویژگی های کیفی زعفران

به منظور بررسی اثر زمان آبیاری و محلول پاشی برخی محرک های رشد بر زعفران، آزمایشی در دو سال زراعی 96- 1395  و 97-1396 در شهرستان زاوه  خراسان رضوی انجام و داده های حاصل از سال دوم (97-1396) مورد تحلیل قرار گرفت. آزمایش به صورت  کرت های خرد شده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار بود. عامل اصلی مدیریت آبیاری در 4 سطح I1   (آبیاری اول طبق عرف منطقه یعنی 20 مهر ماه)، I2  (آبیاری اول ده روز دیرتر از عرف منطقه (30 مهر ماه))، I3 (آبیاری طبق عرف منطقه به همراه یک آبیاری اضافی ده روز پس از آخرین آبیاری (20 مهر ماه+ 10 اردیبهشت ماه)) و I4 (آبیاری اول ده روز دیرتر از عرف منطقه به همراه یک آبیاری اضافی ده روز پس از آخرین آبیاری (30 مهر ماه+ 10 اردیبهشت ماه))  بودند. همچنین  عامل فرعی شامل تیمارهای محلول پاشیG1   (شاهد بدون محلول پاشی)،G2  (محلول پاشی اسید سالسیلیک)، G3  (محلول پاشی کود کامل میکرو)، G4  (محلول پاشی نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم) و G5 (محلول پاشی نانوذرات دی اکسید سیلیسیم) بود. در این آزمایش صفات مختلف گل و بنه و ویژگی های کیفی کلاله تعیین شد. نتایج مقایسه میانگین های ویژگی های بنه نشان داد تیمارهای محلول پاشی کود کامل میکرو و دی اکسید سیلیسیم بیشترین تعداد بنه دختری (56/5) را داشتند، به طوریکه کاربرد این دو ماده حدود 25 درصد افزایش نسبت به شاهد نشان دادند. همچنین آبیاریI4  با 06/7 کیلوگرم در هکتار کمترین، و آبیاری I1 با 463/10 کیلوگرم در هکتار بیشترین مقدار وزن خشک کلاله و خامه را به خود اختصاص دادند. محلول پاشی کود کامل میکرو با 275/10 کیلوگرم در هکتار وزن خشک کلاله و خامه برترین تیمار بود. بالاترین مقدار کروسین در بین تیمارهای محلول پاشی مربوط به کود کامل با 5/264 و دی اکسید تیتانیوم با 8/263 میلی گرم بر گرم بود. مقدار پیکروکروسین در تیمارهای کود کامل و اسید سالیسیلیک نسبت به شاهد دارای افزایش بود. همچنین تیمار محلول پاشی اسید سالیسیلیک با مقدار 930/0 میلی گرم بر گرم بیشترین میزان کلروفیل را  نشان داد. به طور کلی به منظور کسب حداکثر عملکرد، آبیاری بر اساس عرف منطقه در 20 مهر ماه و همچنین مصرف کود کامل توصیه می شود.