پرش هیدرولیکی دایره یی روی سطوح شیب دار با شیب معکوس

در انتهای سازه هایی مانند سرریز سدها، شوت ها، و آبشارها به دلیل سرعت زیاد جریان، احداث سازه یی مناسب جهت استهلاک انرژی جریان به منظور جلوگیری از فرسایش پایین دست ضروری است. یکی از متداول ترین سازه های مستهلک کننده ی انرژی، حوضچه های آرامش هستند که در سه نوع کلاسیک، واگرا و دایره یی استفاده می شوند. پژوهش ها نشان می دهند که مشخصات پرش در حوضچه ی دایره یی نسبت به دو حوضچه ی دیگر بهبود یافته است. لذا در پژوهش حاضر از دو مدل تحلیلی و آزمایشگاهی جهت بررسی مشخصات پرش هیدرولیکی دایره یی روی شیب معکوس استفاده شده است. در مدل تحلیلی با استفاده از روابط انتگرالی حاکم بر دینامیک سیالات به استخراج رابطه هایی برای نسبت اعماق مزدوج و افت نسبی انرژی قابل استفاده برای هر دو نوع پرش کلاسیک و دایره یی پرداخته شده است. با بررسی میزان تاثیر پارامترهای موثر در مدل سازی آزمایشگاهی مشاهده شد که با افزایش نسبت شعاع های مزدوج تا 2 و شیب کف تا 5٪، نسبت اعماق مزدوج و طول پرش به ترتیب 30 و 60٪ کاهش و افت نسبی انرژی 30٪ افزایش می یابد.