مقایسه تاثیر تمرینات ثباتی به تنهایی و در ترکیب با آموزش درد بر درد، عملکرد و حس عمقی بیماران دارای کمردرد مزمن غیراختصاصی

با توجه به شیوع بالای کمردرد مزمن غیراختصاصی و تاثیرات آن بر فعالی تهای روزانه و سبک زندگی افراد، مطالعه در مورد دیدگاه های درمانی نوین و تمرین درمانی این بیماری حایز اهمیت م یباشد. هدف این پژوهش مقایسه تاثیر تمرینات ثباتی به تنهایی و در ترکیب با آموزش درد بر درد، عملکرد و حس عمقی بیماران دارای کمردرد مزمن غیراختصاصی بود.

مواد و رو شها:

 روش تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی بود. 45 زن دارای کمردرد مزمن غیراختصاصی به سه گروه تمرین ثباتی با آموزش درد  15 نفر ، تمرین ثباتی بدون آموزش درد  15 نفر و کنترل  15 نفر تقسیم شدند. گرو ه های تمرینی تمرینات را به مدت شش هفته و سه جلسه در هفته انجام دادند؛ مدت تمرین در هر جلسه 45 دقیقه طول م یکشید. متغیرهای درد، ناتوانی و حس عمقی کمری-لگنی به ترتیب با استفاده از مقیاس بصری درد، پرس شنام ه اوستوستری و گونیامتر دستی اندازه گیری شد. به منظور تحلیل تفاوتهای درون گروهی از آزمو ن آماری تی زوجی و از آزمون تحلیل واریانس یک راهه برای بررسی تفاو تهای بین گروهی استفاده شد.

یافته ها: 

هر دو مداخله تمرینی بر بهبود درد، ناتوانی عملکردی و حس عمقی موثر بودند، تفاوت آماری معناداری تنها در بین دو گروه تجربی بر متغیرهای وابسته مشاهده شد. همچنین تفاوت آماری در گروه کنترل معنادار نبود.

نتیجه گیری:

 یافت ه ها نشان داد هر دو گروه تمرینات ثباتی با و بدون آموزش درد بر کاهش درد، بهبود ناتوانی و حس عمقی کمری لگنی افراد دارای کمردرد مزمن غیراختصاصی موثر بود. با توجه به بهبودی متغیرهای انداز هگیری شده در دو گروه تمرینی پیشنهاد می شود، ترکیبی از این تمرینات در درمان بیماران مبتا به کمردرد مزمن غیراختصاصی در آینده استفاده شود.