آسیب شناسی امنیت کلانشهرها با تاکید بر مدیریت حریم پایتخت

در دهه های اخیر با افزایش جمعیت و تغییر نسل ها و فرهنگ های مختلف در کلانشهرها و تغییر شیوه زندگی، امنیت به چالش بسیار مهم تبدیل شده است. امنیت با رضایت مندی، آسایش شهروندان و مطلوبیت زندگی در قالب توسعه پایدار انسانی و شاخصی برای کیفیت زندگی ارتباط پیدا می کند. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف آسیب شناسی امنیت کلانشهرها با تاکید بر مدیریت حریم پایتخت صورت گرفته است.

روش شناسی:

 این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ ماهیت توصیفی و پیمایشی و از نوع تحلیلی است. جامعه آماری 856565 نفر بوده که از این میان تعداد 383 نفر با استفاده از نمونه گیری تصادفی ساده و بر اساس فرمول کوکران برای نمونه آماری انتخاب شدند. پانل متخصصان، روایی صوری پرسش نامه را تایید کرده و از فرمول آلفای کرون باخ در نرم افزار SPSS 20 پایایی بخش های مختلف پرسش نامه محاسبه گردید.

یافته ها:

 در عامل محتوایی نگرش یکپارچه در مدیریت امنیتی، نبود ایتلاف بین متخصصان حوزه های امنیتی، تعدد نگرش و دیدگاه های سیاسی دارای بیشترین تاثیر در آسیب پذیری حریم پایتخت می باشند. همچنین بین مولفه های تفرق قانونی و مدیریتی با نمره 0.786 بیشتری رابطه وجود دارد و کمترین رابطه مربوط به مولفه های قانونی و ساختاری است.

ضعف ضوابط، طرح ها و برنامه های مصوب و کمبود بودجه و تجهیزات امنیتی از متغیرهای تاثیرگذار بر امنیت حریم پایتخت است و در این زمینه باید گفت آسیب پذیری مدیریتی، قانونی و ساختاری سبب ناامنی، قانون گریزی، اختلافات فرهنگی و عدم امنیت و ایمنی در قبال حریم کلانشهر تهران می گردد.