بررسی آزمایشگاهی ظرفیت باربری پی دایره ای مستقر برشیروانی ماسه ای مسلح با ژئوگرید

در تحقیق حاضر، در مدل آزمایشگاهی پی دایره ای واقع برشیروانی ماسه ای مسلح با ژیوگرید، به بررسی تاثیر ژیوگرید و تراکم خاک پرداخته شده است. در این تحقیق در حالت عادی شیب موردنظر پایداری نداشت و جهت عملیات خاکریزی غیر قابل استفاده بود. ولی با بهسازی خاک از طریق تسلیح کردن و متراکم کردن به ظرفیت باربری مناسب جهت استفاده در عملیات خاکریزی رسید. در این تحقیق هدف اصلی مقایسه میزان ظرفیت باربری و تورم در خاک درحالت های تسلیح شده باحالت بدون مسلح کننده و هم چنین بررسی تاثیر دو حالت تراکم خواهد بود. تعداد 19 حالت مختلف بررسی شده است. پارامترهای اصلی مورد بررسی تراکم خاک، تعداد لایه های ژیوگرید و فاصله پی از لبه شیب می باشد. نتایج نشان دادند که شیب خاکی که در حالت غیر مسلح غیر متراکم هیچ پایداری نداشت با استفاده از ژیوگریدها و متراکم نمودن ظرفیت باربری بالایی را بدست آورد. به طوری که حداکثر ظرفیت باربری در حالت تسلیح شده متراکم شده و در 30 سانتیمتری از لبه شیب نسبت به حالت فقط مسلح433درصد ونسبت به حالت فقط متراکم 325درصدافزایش ظرفیت باربری داشت. در حالیکه از تورم در لایه اول خاک تشکیل دهنده شیب به مقدار قابل توجهی نسبت به میزان تحمل ظرفیت باربری کاسته شده و یکنواختی بیشتر تورم در تمام نقاط شیب مشاهده می شود. همچنین نتایج نشان داد که در حالت متراکم شده- مسلح نشده ، افزایش تعداد لایه های تراکم در شرایطی که پی در مجاورت شیب باشد؛ تاثیر چندانی بر ظرفیت باربری نداشت. اما با فاصله گرفتن پی از لبه شیب تا 30 سانتیمتر، افزایش تعداد لایه های تراکم از 5 به 7 لایه، باعث افزایش 34 درصدی ظرفیت باربری شد.