بررسی اثر غیر فعال کردن شیمیایی بر خوردگی یک نوع آلیاژ کروم کبالت دندانی: مطالعات میکروسکوپی و آنالیز سطح

یکی از عوامل مهم در زیست سازگاری خاصیت مقاومت  به خوردگی آلیاژهای دندانی است. هدف این مطالعه، بررسی تغییر رفتار خوردگی آلیاژ کروم کبالت  پس از پسیو کردن شیمیایی بود.

 در این مطالعه تجربی بر اساس استاندارد ADA97 تعداد 20 نمونه از آلیاژ Flexicast  تهیه شد و تا رسیدن به سطح آینه ای صیقل کاری شد. به منظور پسیو کردن، نمونه ها به مدت 24 ساعت در محلول الکترولیتی سولفات سدیم در دمای اتاق غوطه ور شدند سری دوم نمونه ها رویین نشدند. نمونه های پسیو شده و پسیو نشده قبل از خوردگی، توسط میکروسکوپ الکترونی  روبشی FESEM و آنالیز طیف سنجی EDX بررسی شدند. تمام نمونه در محلول نمک طعام به مدت 4 هفته غوطه شدند و در فواصل یک هفته، سطح آنها بررسی شد. جهت بررسی نتایج با استفاده از نرم افزار spss17  از آزمون کروسکال والیس و من ویتنی استفاده شد.

نمونه های پسیو شده مقاومت به خوردگی بالاتری نسبت به پسیو  نشده دارا بوده  و در همه نمونه ها خوردگی از نوع حفره دار شدن  بود. آزمون کروسکال والیس اختلاف معنی داری در دو گروه نشان داد. آزمون من ویتنی مشخص کرد که یونهای کبالت ، کروم و اکسیژن اختلاف آماری معنی داری در دو گروه دارند. (0/05>P)

میزان خوردگی و تشکیل حفرات با عملیات سطحی رویین کردن بطور چشم گیری کاهش یافت.