شاخص های دفاعی امنیتی فضای سایبری زیرساخت های حیاتی و حساس جمهوری اسلامی ایران مبتنی بر رویکردهای پدافند غیرعامل

حیات اجتماعی کشورها بر پایه تداوم عملکرد زیرساخت های حیاتی و حساس آنها استوار است. ازهمین ‎روست که کشورهای متخاصم تلاش می کنند تا مانع تداوم این کارکرد در کشورهای هدف شوند. امروزه، توسعه فناوری اطلاعات و فضای سایبری موجب شده است تا بخش های مهمی از کارکرد زیرساخت های حیاتی و حساس وابسته به این فضا شوند. در نتیجه وجود چنین وابستگی ای، امنیت زیرساخت ها به فضای سایبری گره خورده است. پژوهش حاضر به عنوان دغدغه خود (هدف مقاله) درصدد است تا به شاخص های دفاعی امنیتی فضای سایبری زیرساخت های حیاتی و حساس کشور با توجه به رویکردهای پدافند غیرعامل بپردازد؛ چراکه در صورت بی توجهی به عنوان این تحقیق هر آن باید در انتظار حملات سایبری به زیرساخت های حیاتی و حساس کشور بود. فراموش نشود که به گفته «کلاوزویتس» هر عصری جنگ و محدویت های خود را دارد و هم اکنون کشور در عصر فناوری اطلاعات، بیش ازپیش به تعیین شاخص های دفاعی امنیتی فضای سایبری خود نیاز دارد و پرداختن به این تحقیق موجب تقویت تاب آوری زیرساخت ها در برابر چنین تهدیدهایی می شود. در همین راستا، این شاخص ها در سه حوزه: نیروی انسانی، فرایندها و فناوری با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و با رویکرد پیمایشی و استفاده حداکثری از نظرات خبرگان تدوین شده است. برای این پژوهش نمونه آماری به تعداد 50 نفر به روش تمام شمار درنظر گرفته شده است. روش نمونه گیری، غیرتصادفی هدف مند است و محقق به صورت هدف مند به افراد خاص و مشخص مراجعه مستقیم داشته است. نتیجه تحقیق موید آن است که هریک از رویکردهای پدافند غیرعامل در حوزه های سه گانه در شاخص های دفاعی امنیتی فضای سایبری زیرساخت های حیاتی و حساس جمهوری اسلامی ایران شامل موارد زیر است: حوزه منابع انسانی: "آموزش و آگاه سازی و  استفاده از نیروهای بومی" با میزان موافقت 88 درصد؛ حوزه فرایندها: "تدوین پروتکل سیاست دفاعی امنیتی، محدودسازی حیطه عملکرد و وابستگی متقابل" با میزان موافقت 92 درصد و حوزه فناوری: "بهره گیری از اینترانت، بومی سازی سخت افزاری و نرم افزاری، راه اندازی آزمایشگاه های تشخیص بدافزارها، رمزنگاری داده ها و استفاده از «فایروال» و «هانی پات» و سامانه کشف و جلوگیری از رخنه"، با میزان موافقت 98 درصد.