اثربخشی برنامه درمانی شناختی رفتاری ویژه نوجوانان مبتلا به نقص توجه بیش فعالی بر تعامل آنها با والدینشان

تحقیقات نشان داده است که رفتار مبتلایان به نقص توجه بیش فعالی (ADHD) بر عملکرد آنان در خانواده، مدرسه و اجتماع اثر سوء می‎گذارد و واکنش منفی اطرافیان را به دنبال دارد؛ بنابراین، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی برنامه درمانی شناختی رفتاری ویژه نوجوانان مبتلا به ADHD بر تعامل آنها با والدینشان بود.

روش پژوهش نیمه تجربی و طرح پژوهش پیش‌آزمون و پس‌آزمون، پیگیری با گروه‎های ‎گواه و تجربی بود. جامعه آماری شامل کلیه نوجوانان 12-18 ساله بود که در سال 98 به علت مشکوک بودن به ADHD به کلنیک تنفسی دوباره ارجاع داده شده بودند. 30 نفر از کسانی که نمره بالاتر از برش در آزمون  CBCLرا گرفته بودند به صورت در دسترس و هدفمند انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل سیاهه رفتاری کودک (CBCL)، پرسشنامه ارزیابی رابطه والد - فرزند فاین و همکاران (PCRS)، بود. یافته‌های پژوهش با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 25 و تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معناداری 05/0 تحلیل شدند.

یافته‎های ‎پژوهش نشان داد اختلاف بین پیش آزمون و پس آزمون در هر دو گروه تجربی والد معنادار است (001/0>p). باتوجه به اختلاف میانگین ها، نمرات از پیش آزمون تا پس آزمون کاهش یافته است. اختلاف بین پیش آزمون و پیگیری هم معنادار است (001/0>p). ولی بین میانگین پس آزمون و پیگیری دو گروه تجربی تفاوت معناداری وجود ندارد (001/0>p).

با توجه به یافته‎های ‎تحقیق می‎توان گفت که برنامه شناختی رفتاری ویژه نوجوانان اثر مفیدی بر تعامل آنها با والدینشان دارد.