بررسی تاثیر چگونگی استفاده ژئوتکستایل بر به سازی باربری مخلوط رس- شن در لایه های روسازی

هدف اصلی از این پژوهش، بررسی آزمایشگاهی تاثیر نحوه کاربرد ژیوتکستایل در میزان توانایی باربری خاک های مخلوط رسی و شنی منطقه ی باراندوز برای کاربرد در لایه های روسازی راه است. دراین پژوهش خاک رسی استفاده شده با خاک شنی با درصدهای (25، 50 و 75)  مخلوط شده است. تاثیر ژیوتکستایل در دو حالت بررسی شد، درحالت اول به صورت لایه ای (یک لایه، دولایه و سه لایه در نمونه جای گذاری شده است) و درحالت دوم، ژیوتکستایل به صورت قطعاتی با ابعاد 1×1 و 5×5 سانتی مترمربع به طور تصادفی با درصد های وزنی 1، 2 و 3 درصد با مصالح مخلوط شده و رفتار مصالح ارزیابی شده است. برای انجام تحقیق از آزمون آزمایشگاهی نسبت باربری کالیفرنیا (CBR) هر دو حالت خشک و اشباع براساس استاندارد ASTM D1883 بهره گرفته شده است. به گونه ای که طبق استاندارد سرعت بارگذاری mm/min  27/1 انتخاب شده و عدد CBR برای نفوذ پیستون به میزان 5/2 و 5 سانتی متر برآورد شده است. درحالت اشباع میزان درصد تورم در نمونه ها اندازه گیری شده است. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد که میزان بهینه ژیوتکستایل مورد نیاز برای مسلح کردن مصالح بررسی شده به صورت قراردادن 1 لایه در قسمت میانی و یا افزودن 1% وزنی ژیوتکستایل به ابعاد1×1  سانتی مترمربع است که این میزان در شرایطی که خاک اشباع باشد به طور چشم گیری از میزان تورم می کاهد و از آن جلوگیری می کند.