تخیل خلاقانه و تصویرپردازی مبتنی بر آن در شعر شیرکو بیکس و محمود درویش (با تکیه بر ده ربه ندی په پووله و مدیح الظل العالی)

وفور عناصر خیال انگیز و ایماژپردازی های هنرمندانه و شاعرانه در شعر شیرکو بی کس که به حق او را باید بزرگترین و مبرزترین شاعر نوپرداز در ادبیات کردی به شمار آورد، به قدری در خور تامل است که چشم هر خواننده ای، و تمام هوش و حواس هر شنونده ای را مجذوب خود می کند. از این روی، این پژوهش بر آن است که در حوزه ی مطالعات ادبیات تطبیقی و به روش تحلیلی توصیفی، موضوع مورد نظر را در شعر این شاعر و اشعار محمود درویش شاعر نامدار و پرآوازه ی عرب، مورد بحث و کنکاش قرار دهد. از آن جا که جامعه ی آماری موضوع بس گسترده است، از هر یک از شاعران قصیده ای برای این منظور برگزیده شد. استفاده ی ماهرانه و شاعرانه از خیال و تخیل پردازی در شعر شیرکو بی کس بسیار پررنگ تر و متنوع تر است؛ حال آن که محمود درویش با وجود وسعت خیال و تصویرپردازی اش در قصیده ی مورد بررسی، چندان به تخیل و گسترانیدن آن دامن نزده است.